نگاهی بر دهی که زنان را به آن راهی نیست-آزاده احمدی

تا قانون خانواده برابر: «زنانی که [برای ریاست جمهوری] برنامه داده‌اند، به کسانی می‌مانند که به ده راهشان نمی‌دهند و سراغ کدخدا را می‌گیرند»

Advertisements

اعطای حق رأی به زنان و شکل گیری مقاومت فمینیستی در ایران / آزاده دواچی.

مدرسه فمینیستی: هر سال در آستانه هشت مارس «روز جهانی زن»، فعالیت های زنان از زوایای مختلف، مورد بازخوانی و نقد قرار می گیرد و می توان گفت که اهمیت نمادین این روز، شاید در همین نقد و بررسی ها نسبت به دستاوردهای زنان و نیز طرح چالش های موجود باشد. اما در ایران هشت مارس امسال با فاصله اندکی از «پنجاهمین سالگرد حق رأی زنان» همراه بود، اعطای حقی که بر سرنوشت زنان ایرانی تأثیر بسیار عمیقی نهاد. حق رأی برای زنان، نه تنها عاملی مؤثر برای رشد و بالندگی آنان در عرصه های سیاسی و بالطبع اجتماعی را در قبل از انقلاب فراهم کرد بلکه به عنوان یکی از اهرم های مهم فعالیت های فمینیستی حتی در سال های پس از انقلاب نیز بر رشد آگاهی آنان در مسیر احقاق حقوق شان تأثیر عمده ای گذاشت. به همین مناسبت در مقاله پیش رو نگاه کوتاهی به رابطه میان حق رأی، زنان و بازتولید نوعی از مقاومت فمینیستی به دلیل اعطای حق رأی در گذشته و ایران امروز، داشته ام.

به مناسبت پنجاهمین سالگرد حق رأی زنان ایران: صدیقه دولت آبادی و حق رأی زنان / الهه باقری

مدرسه فمینیستی: در اواخر دوره‌ي قاجاريه نيز جنبش‌هاي فكري كه در اثر پيدايش پديده‌هاي نوين اقتصادي و اجتماعي سربلند كردند، رنگ و روي مذهبي داشتند. فرمان انقلاب مشروطه در 14 مرداد ماه 1285 شمسی صادر شد و زنان نيز در اين حركت مهّم سياسي ـ اجتماعي حضوري چشمگيري داشتند. در حالی که زنان با وجود محدودیت‌های خاص خود، در حد توان به این جنبش یاری رسانده بودند، اما با تشکيل مجلس، زنان نه حق انتخاب داشتند و نه حق انتخاب کردن و در واقع نمایندگان مجلس ضمن متهم کردن زنان به بی‌لیاقتی، آن‌ها را از حق رأی محدود کردند و در رديف اطفال، ديوانگان و اتباع‌بيگانه مجانین به شمار آوردند. همان وقت این امر مورد اعتراض برخی زنان قرار گرفت. به باور آنان «برادران عدالت دوست» مشروطه‌خواه با محروم نمودن زنان از حق رأی، آنها را در شمار مجانین و ضعفا قرار داده و با این کار به آنها توهین کرده‌اند و حال آنکه می‌توان اثبات نمود «زنان قدمی از مردان عقب نیستند» بلکه اگر آن همه امکاناتی که برای تحصیل و ترقی مردان مهیا است زنان هم داشته باشند، نتایج بهتری از خود بروز می‌دهند. بعدها نیز روزنامه‌ی «زبان زنان» به مدیریت صدیقه دولت آبادی، در مقاله‌ای با عنوان « قلم در دست مردان بود» به محروم کردن زنان از حق رأی اعتراض نمود و نوشت: «اگر زنان حق رأی داشتند به عکس مردان، مستبدان و مالکان را برای رسیدگی به امور ستمدیده و پیشرفت آزادی نمی‌کردند.».

مفتی سعودی نمايندگان زن مجلس عربستان را «فاحشه و تفاله های» جامعه خواند

انتخاب/العربيه نوشت: «احمد العبدالقادر، روحانی جنجالی و تندروی سعودی در شبکه اجتماعی توييتر به نخستين زنان عضو مجلس شورای اين کشور به شدن توهين کرده آنها را فاحشه و تفاله های جامعه توصيف کرد. تويت جنجالی اين روحانی بلافاصله به جنجال پر سروصدايی در شبکه های اجتماعی عرب زبان مبدل شد.»

مصاحبه دویچه وله با ویدا حاجبی در باره حق رای زنان

دویچه وله: ینجاه سال حق رای زنان در ایران
«به دلیل مخالفت با شاه، با تجددستیزها هم‌صدا شدیم»
ویدا حاجبی هم همانند اکثر اعضای گروه‌‏های چپ و روشنفکر در سال ۱۳۴۱ معتقد بود زمانی که مردان هم از آزادی انتخاب برخوردار نیستند، دادن حق رای به زنان تنها جنبه تزئینی دارد. او امروز رویکرد آن دوره را به شدت نقد می‏‌کند.

کتاب «من می توانم، حالا می بینید!» نوشته نوشین احمدی خراسانی

مدرسه فمینیستی: کتاب «من می توانم، حالا می بینید!» نوشته نوشین احمدی خراسانی و با تصویرگری غزاله بیگدلو، داستانی برای کودکان و نوجوانان است که به مناسبت پنجاهمین سالگرد دستیابی زنان ایران به حق رای منتشر می شود. نویسنده کتاب همچنین برای آن دسته از خوانندگان این داستان که تمایل به دانستن تاریخچه‌‌ای از فراز و فرودهای تلاش زنان تا کسب حق رأی دارند، کرونولوژی (گاه‌‌شماری) از وقایعی که در طول 50 سال در کشورمان رخ داده، تهیه و تنظیم کرده‌‌ که در انتهای کتاب آمده است.
اگر می خواهید کتاب را به صورت آنلاین بخوانید می توانید به آدرس زیر مراجعه کنید:
http://www.women-stories.com/
و فایل پی دی اف کتاب «من می توانم، حالا می بینید» را می توانید از لینک زیر دانلود کنید:
http://www.feministschool.com/spip.php?article7252

حق رای زنان در طول تاریخ

ما زنان:بررسی تاریخ دویست سال گذشته نشان می‏دهد که زنان و جنبش های مبارزاتی آنها در جوامع مختلف، برای رسیدن به حق رای خود بیش از ۷۰ سال تلاش کرده اند. در بسیاری از جوامع مثل امریکا، ابتدا برخی مناطق و ایالت ها حق رای زنان را به رسمیت شناختند.