زن‌کشی و سربازی! مهتاب محبوب

بیدارزنی: تمام مدت دل‌آشوبه دارم. گاهی فکر می‌کنم کاش به جای پسرم، فرزند دختری می‌داشتم؛ یک قاتل بالقوه کمتر شاید! نفرت‌انگیز است که آدم درباره‌ی بچه خودش این‌طور فکر کند. اما بهتر است این صفت را نسبت بدهم به شرایطی که اساساً باعث شده یک مادر به چنین چیزی فکر کند. به یاد کارگاهی که زمستان چهار سال پیش شرکت کردم می‌افتم. همان اول از ما خواستند درباره‌ی این سوال حرف بزنیم: فرزند دختر می‌خواهیم یا پسر؟ و خب، مجموعه‌ای از جواب‌ها و استدلال‌ها جمع شد. از این که مادری توانمند و فمینیست می‌تواند فرزند پسرش را که به دلیل بیولوژی‌ای که با آن زاده شده در اجتماع دست بالا را خواهد داشت، با باورهای خودش بار بیاورد، تبدیل کند به مردی برابری‌خواه و نه اقتدارگرا چنان که معمول است. آنهایی که ساختارگراتر بودند انتقاد کردند که به عاملیت یک مادر وزن بیش از حد داده شد. بعضی‌ها گفتیم که چون فرزند پسر در اطراف‌مان خیلی کم بوده، با رفتارهای توانمندکننده‌ی دختر بچه‌ها بیشتر آشنا هستیم و تصورمان از فرزندمان فقط می‌تواند یک دختر کوچولو باشد. و کلی حرف‌های دیگر و شادی و خنده‌ی ما چند زن (و آن مرد تسهیلگر کارگاه‌مان که امتیازهایش کورش نکرده و به لطف مردانگی هژمونیک می‌دانیم که بابت فعالیت برابری‌خواهانه‌اش اغلب مجبور است هزار طعنه و تمسخر بشنود) که آخرش باعث شد از آن فضا بیرون‌مان کنند. شوق‌مان برای زندگی و همراهی‌مان در آن چند روز را به یاد می‌آورم و امتیازاتی که داشتیم و داریم، زنده مانده‌ایم، تحصیل‌کرده‌ایم، تا حدی استقلال مالی داریم، برایمان محدودیتی وجود نداشته که آن لحظه آن‌جا نشسته‌ایم…

زنان ساز، زنان آواز، زنان ممنوع زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

در این روزهای کرونایی، با تلاش فعالان زنان، گزارش‌هایی از اقشار مختلف زنان تحت ستم ارائه شد اما بعضی از زنان کمتر مورد توجه قرار گرفتند، از جمله زنان عرصه‌ی موسیقی، زنانی که چهل و دو سال است نه دیده و نه شنیده شده‌اند: ممنوع‌التصویر، ممنوع‌الصدا، ممنوع‌الکار و ممنوع‌الوجود. به‌رغم این در تمامی این سال‌ها حضور داشته، تلاش کرده، و با اراده و پشتکار خود عرصه‌ی موسیقی را خالی نکرده و چه خوب هم پیش رفته‌اند.

زن کشی در مکزیک و نقش رئیس جمهور»سوسیالیست» این کشور نویسنده لورنا ریوس تروین مترجم آزاده ارفع

یادداشت مترجم: مسئله زن کشی در کشوری مثل مکزیک با رئیس جمهور به اصطلاح «سوسیالیست» در شمار مسائل جدی قرار نمی گیرد و همانطور که مقاله حاضر نشان می دهد او در برابر درخواست جنبش زنان مکزیک برای پایان دادن به زن کشی مقاومت می کند. زن کشی در ایران نیزعلاوه بر مسائل و معضلات دیگر یکی از مسائل حاد زنان است. قتل رومینا یکی از نمونه های آن میباشد. همین واقعیت ضرورت جنبش مستقل زنان را نشان می دهد که زنان تنها از طریق سازماندهی تشکل های مستقل خود به حقوق برابر و رهایی دست خواهند یافت.

با خشونت ‌خانگی چطور باید برخورد کرد؟ پویه مددی

بیدارزنی: این سال‌ها با بسیار زنان حرف زده‌ام. زنانی گرفتار خشونت خانگی متعدد و گرفتار مشکلات پی ‌در پی‌. سن و سال در خشونت مهم نیست، هر سنی را می‌توانی گرفتار خشونت ببینی؛ اما سوال مهم همه‌ی آن‌ها این بود چه‌کار کنم؟ چگونه خودم را نجات دهم؟

خشونت خانگی چندین نوع دارد: فیزیکی، اقتصادی، جنسی و روانی

چرا به جرم‌انگاری زن‌کشی نیاز داریم؟ شهین غلامی

بیدارزنی: در پیوستار خشونت علیه زنان، زن‌کشی حادترین شکل آن است. اگرچه در طول تاریخ همواره زن کشی وجود داشته است، اما طرح آن به عنوان مطالبه‌ای مهم در درون جنبش‌های فمینیستی از دهه‌ی ۱۹۷۰ و با افزایش حساسیت و آگاهی نسبت به خشونت سیستماتیک و ساختاری علیه زنان آغاز شد. در بررسی ابعاد مختلف ز زن‌کشی عده‌ای روی نظام مردسالاری، استثمار خانگی و تقسیم کار جنسیتی تأکید می‌کنند، برخی تحلیل خود را بر نقد سنت و فرهنگ (خصوصاً فرهنگ اقلیت‌ها) متمرکز می‌کنند و برخی نیز نبود ساز و کار قانونی مناسب برای حمایت از زنان در برابر خشونت را مشکل اصلی و سر منشأ زن‌کشی می‌دانند. این یادداشت ضمن این‌که مجموعه‌ی این عوامل یعنی نظام مردسالاری، سنت و قانون را مجموعه‌ای در هم تنیده و دارای ارتباط درونی با یکدیگر می‌دانند، نقد خود را بر نظام حقوقی و لوایح قانونی استوار می‌کند. بدیهی است که چنین تأکیدی نه به معنای اولویت‌بخشی به قانون و اصلاحات قانونی است، بلکه تنها بررسی یکی از منابع خشونت علیه زنان یعنی نظام حقوقی و واکاوی نقش آن در وقوع، عادی‌سازی و بازتولید گفتمان‌هایی است که منتهی به بروز زن‌کشی می‌شوند.

یک تجربه کارگاهی علیه خشونت آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

امروز ایران از قتل وحشتناک رومینا، دختر کوچکِ اسیر در باورهای سنتی، مذهبی و مردسالار سرزمینمان، مرگ آسیه پناهی، مادر آلونک‌نشین کرمانشاهی در هنگام دفاع از حق زیست خود، قتل، خودکشی و خودسوزی‌های هر روزه کسانی که قربانی تبعیض، فقر، فرودستی و خشونت هستند غرق در ماتم است. قطعا برای پایان دادن به این فجایع، آنچه ضروری است آگاهی و اتحاد جامعه و مقابله با عوامل متعدد این خشونت‌ها و تبعیض‌هاست. عواملی که ریشه‌هایی بس عمیق و هم‌جانبه دارند: از عوامل دیرپای فرهنگی، عرفی و مذهبی تا حاکمیتِ یک نظام مذهبیِ به شدت زن ستیز و مردسالار، نظامی طبقاتی و منافع مبتنی بر سود و سرمایه، و تمایلش بر تبعیض و فرودست نگاه داشتن اقشار وطبقات غیرخودی، زنان و سایر اقلیت‌ها.

لگدمال‌شدگان حاشیه‌نشین آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

در بسیاری از کشورها با شیوع کرونا «تن‌فروشی» رسما ممنوع اعلام شد. در کشورهایی که «تن‌فروشی» شکل رسمی و قانونی دارد مراکز آن تا اطلاع ثانوی تعطیل اعلام شدند. این کشورها قطعا نگران «سلامت جامعه» در ویترین تبلیغاتی‌شان هستند وگرنه این پدیده‌ی تبعیض‌آمیز بدترین ویروس برای جان بشریت است.

نگاهی به قوانین زن ستیز جمهوری اسلامی

نگاهی اجمالی به شروط ضمن‌‌العقد
پویه مددی

بیدارزنی: در هر معامله طرفین می‌توانند شروطی را به اصل معامله اضافه کنند البته این شروط نباید با ذات اصلی معامله مخالف باشد. ازدواج هم از این امر مستنثنی نیست و زن و شوهر می‌توانند شروطی تحت عنوان شروط ضمن‌العقد به عقد ازدواج اضافه کنند؛ اما این شروط ضمن‌‌العقد چیست؟ چه مواردی را می‌توان به‌عنوان شروط اضافه کرد.

خشونت سیستماتیک در شرق سر می‌بُرد و در غرب خفه می‌کند مجید ابراهیم‌پور

برای آسیه، رومینا، جورج و همه کسانی که هر روز شرم بی‌عملی را در ما زنده نگه می‌دارند.
رومینا، دختر نوجوانی که با معشوقش چاره‌ای جز فرار نداشت، در روستایی در گیلان، بعد از دستگیری به خانواده‌اش تحویل داده می‌شود و پدر که ناموسش را در خطر می‌بیند، سر دخترش را با داس می‌برد.
سیاه‌پوستی به نام جورج فلوید در مینیاپولیس ایالات‌متحده به دست پلیسی دستگیر می‌شود و پلیس سفیدپوست آن‌قدر با زانو روی گردن جوان سیاه‌پوست فشار وارد می‌کند که در حالی‌که جوان سیاه‌پوست می‌گوید: «نمی‌توانم نفس بکشم، خواهش می‌کنم من را نکش» خفه می‌شود.
آسیه، زنی ۶۱ ساله در حاشیه کرمانشاه زمانی‌که مأموران به قصد تخریب به منزل وی هجوم می‌آورند با آن‌ها درگیر می‌شود و در نهایت در بیمارستان فوت می‌کند.

آتش‌بیار این معرکه کیست؟! آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

نه اولی است و نه آخری خواهد بود. کشته شدن دختران جوان و نوجوان به دست پدرانشان به جرم عاشق شدن. مثله شدن زنان به دست شوهرانشان به جرم «عدم تمکین» و… و چه عجب که کشتن چنین عادی می‌شود: وقتی حاکمیتی در تمام طول عمرش سعی کرد از قبح کشتن بکاهد و آن را عادی‌سازی کند. هر روز بر کوی و برزن بساط «تادیب و تعزیر» و دار به پا کرد و مردم را به تماشا فراخواند. فرمان چشم در برابر چشم و قصاص داد و از هر مدعی و شاکی یک قاتل ساخت. هر «مجرم» و «بزهکاری» را به جرم «شرب خمر» و «آزار نوامیس مردم» و حتی «بی‌حجابی» در ملاء عام شلاق زد و دوره چرخاند. در جامعه‌ای که خشونت چنین نهادینه و قانونی می‌شود هر کس خود را محق می‌داند که قصاص کند، مجازات کند، «امر به معروف و نهی از منکر» کند و خلاصه «آتش به اختیار» هر خشونتی را روا بدارد.

رومینا اشرفی، گلی پرپر شده با دستان توحش گفتگوی رضا رئیس دانا با رفیق میناخانی فعال مارکسیست و فمینیست فایل صوتی

زن‌کشی، نتیجه‌ی خشونت سیستماتیک علیه زنان زارا امجدیان

بیدارزنی: دخترک در هیچ مدرسه یا آموزشگاهی نیاموخته است که بی‌قراری‌های بلوغش را چه کند! نیاموخته که مرد ۲۸ ساله با ۱۵ سال تفاوت سن نمی‌تواند بهشت او باشد که جهنمی سوزان تر است! سیستم آموزشی، آگاهانه در مقابل چنین آموزش‌هایی مقاومت می‌کند و معلمانی را که معتقدند کودکان باید در دوران بلوغ آموزش‌هایی ببینند تا بدانند در برابر غلیان احساساتشان چه کنند و چگونه بتوانند از خودشان محافظت کنند تا یک مرد ۲۸ ساله نتواند دل ساده و پرهیجانشان را به بازی بگیرد، محاکمه می‌کند!

نام قاتلم و پدرم یکی است گلی پرپر شده با دستان توحش اعظم بهرامی

احتمالا شما نیز ماجرای تلخ رومینا اشرفی دختر 14 ساله اهل تالش را خوانده اید دختری که قربانی تعصبات جامعه مردسالار شد و قانونی که نه تنها برای او حمایت و کمکی در نظر نگرفت بلکه او را به آغوش مرگ فرستاد . پدرش, رومینا را به شکلی فجیع در خواب با داس به قتل رساند و صرف پدر او بودن حتی در محضر قانون مجرم نیز به شمار نمی آید.

قتل فجیع ناموسی در سراوان سیستان و بلوچستان

سعیده خاشی
جوان معتادی بنام گمشادزهی در شهر گشت شهرستان سراوان همسر باردار خود را با نوشاندن اسید و ضربات چاقو و آتش زدن جسد کشت. در طی ماه های اخیر چندین قتل ناموسی در سراوان و شهرهای دیگر صورت گرفته. نوشته همراه از خانم سعیده خاشی فعال مدنی بلوچ است که امیدوارم آن را چاپ کنید.
هاجره کشته شد؛ مانند هزاران زن دیگر در خفا و در میانه ی پچ پچ ها نفسش را گرفتند و شکنجه اش کردند؛از همان روز که در کودکی عروسک هایش را گرفتند و عروسک دیگری شد او را کشتند! قاتل هاجره یک نفر نیست؛ بلکه اجتماعی از جهل و توحش است؛ قاتلین تمامی کسانی را شامل می شود که در برابر شکنجه ها و فریاد های فروخفته ی هاجره ها سکوت کردند و اکنون یک زخم به زخم های مان اضافه می گردد.

کنترل بیشتر حکومت‌ها بر بدن زنان، نتیجه غیرمنتظره بحران کرونا نویسنده: اما بارنت/ برگردان: بنفشه جمالی

بیدارزنی:‌ محدود شدن دسترسی زنان به سقط ‌جنین در خانه و عدم دسترسی آن‌ها به لقاح مصنوعی در حقیقت بدین معناست که زنان کنترل کمتری نسبت به باروری خود پیدا کرده‌اند.
حدود یک هفته پیش بود که «رحم داشتن» در انگلستان مورد توجه قرار گرفت. نخست، در تصمیمی ناگهانی زنان باردار در گروه افراد آسیب‌پذیر و در معرض خطر قرار داده شدند و دولت به آن‌ها توصیه کرد در خانه‌های خود بمانند؛ اما چندی بعد تعدادی از این زنان (همانند زنان شاغل در بخش‌های درمانی) توسط کارفرمایان خود فراخوانده شدند تا همانند سایر گروه‌هایی که کمتر در معرض خطر هستند به سرکار خود بازگردند.
این موضوع را شوهر زنی باردار که در یک مرکز خدمات درمانی کار می‌کند، در برنامه رادیویی‌ام عنوان کرد. مردی که نمی‌دانست او و همسرش چه تصمیمی باید بگیرند.

با اقتباس از نام کتاب معروف گابریل گارسیا مارکز؛ «عشق در زمانه‌ی وبا» عشق در زمانه‌ی کووید نویسنده: سوچیترا دالوی، برگردان: سیمین فروهر

بیدارزنی:این تعطیلی همچنین به این معنی است که احتمال خشونت دیدن زنان از سوی شریک زندگی‌شان بیشتر شود، احتمال خشونت‌های فیزیکی و جنسی خطرناک بالاتر رود. در تعطیلی‌های بلندمدت احتمال اینکه این مردان تمام خشم و درماندگی خود را بر روی زنان و احتمالاً فرزندانشان خالی کنند افزایش می‌یابد.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند در سال ۲۰۱۷ بیش از نیمی از ۸۷۰۰۰ زنی که در سراسر جهان عمداً به قتل رسیده‌اند توسط شریک جنسی یا اعضای خانواده‌شان کشته شده‌اند که به این معنی است که در جهان روزانه ۱۳۷ زن از سوی یکی از اعضای خانواده‌اش به قتل می‌رسد. بیش از یک‌سوم (۳٠٠٠٠نفر) از زنان به قتل رسیده در سال ۲٠۱۷، توسط شریک جنسی فعلی یا سابق خود به قتل رسیده‌اند.

گزارشی کوتاه از بند زنان زندان اوین لیلا حسین‌زاده

بیدارزنی: سال ۱۳۹۸ برای زنان کنشگر ایرانی در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی، حقوق بشری و … سالی سخت و جانکاه بوده است. فعالان زن ایرانی با انواع متعددی از اتهام، بازجویی، بازداشت، شکنجه و تهدید برای گرفتن اعتراف‌ و حکم‌های ناعادلانه و نامتناسب دست به گریبان بوده‌‌اند. به همین مناسبت هیئت تحریریه‌ی تارنمای بیدارزنی بر آن شده که در آستانه‌ی ۸ مارس، روز جهانی زن، پرونده‌ای را با موضوع بررسی وضعیت زنان زندانی در ایران و برخی کشورهای دیگر منتشر کند. در همین راستا در ادامه، مطلبی از این پرونده را می‌خوانید.

زنان فلسطینی زندانی سیاسی: نگاهی جامعه‌شناختی نویسنده: هونیدا غانم، برگردان: شمیم شرافت ارسال شده در ۳ اسفند ۱۳۹۸

بیدارزنی: سال ۱۳۹۸ برای زنان کنشگر ایرانی در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی، حقوق بشری و … سالی سخت و جانکاه بوده است. فعالان زن ایرانی با انواع متعددی از اتهام، بازجویی، بازداشت، شکنجه و تهدید برای گرفتن اعتراف‌ و حکم‌های ناعادلانه و نامتناسب دست به گریبان بوده‌‌اند. به همین مناسب هیئت تحریریه‌ی تارنمای بیدارزنی بر آن شده که به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، پرونده‌ای را با موضوع بررسی وضعیت زنان زندانی در ایران و برخی کشورهای دیگر منتشر کند. در همین راستا در ادامه مطلبی از این پرونده را می‌خوانید.

اعتراض زنان عراقی به ‹زنانه مردانه شدن› تظاهرات ضد دولتی

هزاران زن عراقی در کنار مردان در بغداد و چند شهر دیگر عراق به خیابان‌ها آمدند تا مخالفت خود را با دستور اخیر مقتدی صدر، روحانی بانفوذ شیعه و رهبر جریان صدر در عراق که خواستار زنانه مردانه شدن تظاهرات ضد دولتی در این کشور شده بود، ابراز کنند.

خبرگزاری فرانسه روز پنجشنبه ۱۳ فوریه (۲۴ بهمن) گزارش داد که این زنان از همه گروه‌های سنی بودند و بعضی از آنها با حجاب و بعضی بدون حجاب بودند. گروهی از آنها صورت‌های خود را با شال سفید و سیاه پوشانده بودند.

این تظاهرات به دعوت فعالان حقوق زنان در عراق و با هدف تاکید بر حضور برابر زنان و مردان در اعتراضات ضد دولتی برگزار شد.

کانون نویسندگان ایران صدور حکم زندان برای مقابله با آزادی بیان

مرداد امسال ۱۴ تن از کنشگران حقوق زنان اقدام به نوشتن نامه‌ای انتقادی خطاب به حاکمیت جمهوری اسلامی کردند. در پی انتشار نامه، شماری از امضا کنندگان آن بازداشت و پس از بازجویی‌های بلندمدت به قید وثیقه آزاد شدند.

زنان در زندان‌های جهان چه طور روزگار می‌گذرانند بهشت و جهنم پشت میله‌های زندان عاطفه مرادی

نگاه به شرایط زندان و زندانیان، مسائل زیادی درباره وضعیت انسان‌های یک جامعه ارائه می‌دهد؛ این شرایط را بهتر می‌توان درک کرد اگر به زندان زنان کشورهای مختلف بنگریم.
زندگی مخفی؛ پر از ابهام؛ پشت دیوارهای بلند؛ آدم‌های این‌جا چه می‌خورند، می‌پوشند و می‌گویند؟ اصلا وقتی راهت رسیده به پشت این دیوارها، حق و حقوقی هم وجود دارد یا نه باید در هر شرایطی تحمل کنی، روزگار بگذرانی تا روزهایت تمام شوند و به جهان بیرون، جهان بازار و پارک بیایی؟ اینجا زندان است؛ روزها چگونه در زندان می‌گذرند؟

چرا «ختنه‌ی زنان» نشانیِ غلط می‌دهد؟ فرناز سیفی

در سال ۱۹۸۱، گایاتری چاکراورتی اسپیواک، فیلسوف، نظریه‌پرداز ادبی، متخصص نقد ادبی فمینیستی و فلسفه در دانشگاه «کلمبیا» و از چهره‌های شاخص مکتب پساساختارگرایی و پسا استعماری، مقاله‌ی معروف خود ــ «فمینیسم فرانسوی در چارچوب بین‌المللی» ــ را با ذکر یک اتفاق شروع کرد. اسپیواک نوشت: «زن جوان سودانی که در دانشکده‌ی جامعه‌شناسی در یک دانشگاه در عربستان سعودی تدریس می‌کرد، در کمال تعجب، به من گفت: «من پایان‌نامه‌ای از منظر کارکردگرایی ساختاری درباره‌ی ختنه‌ی زنان در سودان نوشتم.» یاد گرفته بودیم از واژه‌ی «بریدن کلیتوریس» برای این عمل استفاده کنیم، چرا که دیگرانی حواس‌شان از ما جمع‌تر بود، اشتباهِ ما را گوشزد کرده بودند. اما کارکردگرایی ساختاری؟ جایی که «یکپارچگی» یک «کنترل اجتماعی است که همبستگی را تعریف و تحمیل می‌کند؟»» اسپیواک چندین خط بعد نوشت: «حاضر بودم این اصطلاح جنسیت‌زده و تبعیض‌‌آمیز و تقلیل‌گرای «ختنه‌ی زنان» را ببخشم، اما با «کارکردگرایی ساختاری» چه کنیم؟!»

از هر چهار زن ایرانی، یکی در کودکی به خانه‌ی شوهر فرستاده می‌شود مریم حسین‌خواه

تکان‌دهنده‌ترین تصویری که از ازدواج کودکان دارم، قصه‌ی زندگی، گلنار، دخترک ۱۱ ساله‌ای است که وقتی می‌خواستند او را پای سفره‌ی عقد بنشانند، خودکشی کرد و مُرد. دخترکی که در نامه‌‌ای به مادرش نوشته بود: «می‌خوان شوهرم بدن. مگه من چند سالمه؟»

گلنار استثنا نبود و نیست. در فقدان قانونی که مانع ازدواج کودکان باشد، هر سال هزاران دختربچه از پشت میز مدرسه به خانه‌ی شوهر فرستاده می‌شوند. فقط در سال گذشته عقد ازدواج بیش از ۱۴۶ هزار دختر زیر ۱۸ سال ثبت شده و از هر چهار زنی که ازدواج کرده‌اند یکی از آن‌ها هنوز کودک بوده است.[1]

جهانی‌سازی، انباشت سرمایه و خشونت علیه زنان دورنمای بین‌المللی و تاریخی نوشته‌ی: سیلویا فدریچی ترجمه‌ی: فاریا اسدی

از گسترش شکل‌های جدید ساحره‌کشی در مناطق مختلف جهان تا افزایش شمار زنانی که در سراسر جهان کشته می‌شوند، شواهدی پیش چشم می‌آید که جنگ جدیدی علیه زنان برپا شده است. انگیزه‌های آن چیست و چه منطقی در پس آن است؟ من با تکیه بر آثار پرشمار در این زمینه، اغلب به قلم فعالان و پژوهشگران فمینیستِ آمریکای لاتین، به این پرسش پاسخ می‌دهم؛ و نیز با بررسی شکل‌های جدید خشونت در بافتاری تاریخی و ارزیابی تأثیر سرمایه‌داری در گذشته و امروز بر زندگی زنان و مناسبات جنسیتی. در همین زمینه به بررسی رابطه‌ی شکل‌های متفاوت این خشونت ــ خانوادگی، خشونت‌های شدید خانگی، خشونت‌های نهادی ــ و استراتژی‌های مقاومتی می‌پردازم که زنان سراسر جهان برای پایان دادن به این خشونت‌ها خلق کرده‌اند.

رهایی از داغ بردگی جنسی

_{هشدار: این مقاله حاوی توصیفاتی است که شاید برای برخی خوانندگان ناراحت کننده باشد.}

---

به مدت ۱۷ سال، چند قواد، هالی را مجبور کردند با مردهای بی‌شماری همبستر شود. چهار سال پیش، او سرانجام از دنیای قوادها گریخت.

هالی می‌گوید یکی از قواد‌هایش، داد خالی روی بدنش زدند که می‌گفت: «عشق یعنی وفاداری». آن مرد روی تن بیشتر زنانی که برایش کار می‌کردند، یا این طرح را می‌زد یا این یکی: «عشق یعنی پادشاهی»

می‌گوید: «می‌خواهد اسمش را روی تن آدم حک کند. مثل یادگاری، انگار که مایملکش باشی. همه می‌دانند که روسپی او هستی.»

هالی که حالا ۳۶ ساله است، پس از دوران کودکی پر از محرومیت و سواستفاده، در ۱۵ سالگی به بردگی جنسی فروخته شد.