وزیر رفاه: بسیاری از زنان ایرانی بیوگی خود را پنهان می‌کنند

علی ربیعی وزیر رفاه ایران می‌گوید زنان بیوه در ایران به دلیل مشکلاتی که در ساختار جامعه وجود دارد، مجبورند بیوگی خود را پنهان کنند. به گفته او به دلیل شرایط تحولات جمعیتی و سبک زندگی، ایران در سال‌های آتی با پدیده «دختران مجرد سالخورده» روبه رو خواهد شد.

زنگ هشدار: ۱۷/۸میلیون زن باسواد از نظر اقتصادی غیرفعال هستند

ایران وایر:«باید جمعیت ۵۰درصدی زنان را مورد توجه قرار دهیم. حتی باید امروز در برخی مشاغل مدیریتی، سهمی برای زنان قائل شویم. با یک عقب ماندگی تاریخی مزمن در این زمینه مواجه ایم.» این بخشی از شعارهای انتخاباتی سال ۹۲ حسن روحانی است که در سال ۹۶ هم با لحن دیگری تکرار شده که نشان دهنده توجه دولت او به موضوع اشتغال زنان است. در مقابل این دیدگاه اما آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی قرار دارد که می گوید اولویت اول سلامت خانواده است نه اشتغال زنان. اما فارغ از این مناقشات سیاسی، پرسش مهم تر این است که اساسا وضعیت اشتغال زنان و یا پتانسیل زنان برای حضور در بازار کار چگونه است؟‌ و آیا اساسا در دولت تمایل جدی برای اجرایی کردن شعار و سیاست های دولت وجود دارد؟

سلسله گفتگوها درباره برساختن برنامه‌های ایجابی و متقاطع: ما نیاز داریم یک «نه» جمعی سر دهیم/ احسان محمدی احسان محمدی

بیدارزنی: چند سالی است که گفتمان و اقدامات بسیاری از کنشگران مدنی از سطح انتقاد و اعتراض فراتر رفته است. اگر در دهه‌ی ۱۳۸۰ بسیاری از فعالیت‌ها با گفتمان «مطالبه‌محوری» صورت‌بندی می‌شد، از ابتدای دهه ۱۳۹۰ به‌تدریج ضرورت ایجاد اشکالِ ایجابی کنشگری مدنی برجسته شده است. صرفاً نقد و نفی شرایط موجود مرکزِ ثقل فعالیت‌های جمعی و جنبشی نیست بلکه برخی از نهادها و فعالان مدنی تلاش دارند «برنامه‌های ایجابی» را جایگزین اعتراضات سلبی کنند. دغدغه کنشگرانِ حوزه‌ها و جنبش‌های مختلف به سمت فرا رفتن از اولویت‌بندی مطالبات و خواسته‌ها حرکت کرده و تدوین برنامه‌ها و ترسیم چشم‌اندازهای بدیل برای جامعه‌ای بهتر در دستور کار قرار گرفته است. در این میان، طراحی و تدوین چشم‌انداز و برنامه‌ی اجرایی لاجرم نیازمند ارتباطات بیشتر و همچنین پرداختن به موقعیت‌هایی است که ستم‌ها و تبعیض‌های چندگانه و متقاطع در شرایط واقعی ایجاد می‌کند. دیگر به‌سادگی نمی‌توان مطالبات زنان را از خواسته‌های کارگران، قومیت‌ها / ملیت‌ها، مسائل زیست‌محیطی، حقوق کودکان، مطالبات معلمان و دانشجویان و سایر گروه‌های فرودست تفکیک کرد.

ارائه تصویر غیرواقعی از زنان بزهکار: «مجرم به دنیا آمده و مجرم از دنیا خواهند رفت» غنچه قوامی

هر از گاهی به بهانه انتقال زندانیان سیاسی به ندامتگاه شهر ری، صدای حقوق بشر در اعتراض به وضع اسفناک بهداشتی-رفاهی این زندان بلند می‌شود. گفتمان حقوق بشری دست و پا شکسته‌ای که گاه تنها بر حقوق زندانیان سیاسی تاکید کرده و متهمان و محکومان جرائم اجتماعی را افرادی خطرناک معرفی می‌کند. اخبار و بیانیه‌هایی که گاه به طور ضمنی زندانی غیرسیاسی را فاقد «حقوق اولیه انسانی و جهانشمول» می‌پندارد. به دور از نگاه احساسی- خیریه‌ای بالادستی طبقه متوسط به زنان آسیب‌دیده، سه هفته از دوران بازداشتم را با زنان قاتل، سارق، قاچاقچی و غیره هم‌زیست شده‌ام:

گزارشی از کنفرانس بنیاد پژرهش‌های زنان/«واپس‌گرایی نمی‌تواند زنان را متوقف کند»/کبری قاسمی

بیست و هشتمین کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان ایران، امسال به خاطر محل برگزاری آن، شهر فلورانس در ایتالیا که زادگاه رنسانس است، با انتخاب موضوع «قرن بیست و یکم، رنسانس زنانه یا واپسگرایی»، شرایط زنان و شیوه های مبارزات آنها را برای دستیابی به حقوق برابر، مورد بررسی قرار داد. پژوهشهای ارائه شده به کنفرانس در قالب سخنرانی‌ یا میزگرد ارائه شدند که به دنبال آن‌ها شرکت کنندگان با پرسش و پاسخ و بحث، به گسترش موضوع کمک کردند.

پرستاران، از بیمارستان‌های خصوصی تا دولتی/ شمیم شرافت

بیدارزنی: پرستاری یکی از دشوارترین مشاغل شناخته‌شده است. صرف ساعات طولانی با بیماران، نداشتن ساعت خواب دقیق، در کنار دستمزد کم همه ازجمله مواردی است که باعث می‌شوند کم‌تر کسی حاضر به پذیرش این شغل خطیر باشد.

سیستان‌و‌بلوچستان، رنج دوران و مسئله زنان آناهيتا اصلاح‌پذير سميرا‌ميس شاه‌اسماعيلي

ورود بیش از ٤٠٠ زن به شوراهای شهر سیستان‌وبلوچستان در انتخابات سال جاری، خبر تکان‌دهنده و دور از باوری بود! از یک منطقه محروم چطور می‌شود این‌همه زن وارد میدان رقابت سیاسی شوند و بعد هم چنین نتایج درخشانی را به بار آورند؟ در فضای رقابتی این انتخابات خانم محسنی یکی از کاندیداهای شورای شهر در چابهار بود؛ او در مورد فضای رقابتی پیش از انتخابات می‌گفت: « فضای رقابت واقعا ناعادلانه بود؛ کاندیداهای زن حتی حق تبلیغ هم نداشتند، کاندیداهای مرد جلو ما را می‌گرفتند و به هر بهانه‌ای می‌گفتند تبلیغتان غیرقانونی است؛ در شرایطی که شهر پر از پوسترهای کاندیداهای مرد بود، ما دهان‌به‌دهان از طریق زنان دیگر تبلیغ می‌کردیم و امیدمان هم به همین زنان بود و بس…».