خدیجه جابری ما را تنها گذاشت

اندوهش
غروبی دلگیر است
در غُربت و تنهایی.
هم‌چنان که شادی‌اش
طلوعِ همه آفتاب‌هاست
خدیجه جابری در روز ۲۴ فروردین۱۳۹۷ پس از یک بیماری کوتاه، در بیمارستانی در شهر کرمانشاه درگذشت. خدیجه از هواداران اولیه‌ی «راه‌کارگر» بود. او در سال‌های پیش از انقلاب ۵۷، به‌عنوان معلمی فداکار و مبارز در مدرسه‌های محلات زحمتکش‌نشین کرمانشاه تدریس می‌کرد. معلمان کرمانشاه نقش مهمی در مبارزات ضد سلطنتیِ دوران انقلاب داشتند، و خدیجه همراه با دیگر معلمان مدرسه‌اش در محله‌ی زحمتکش‌نشینِ اربابی، از شمار آنان بودند.

سازمان‌دهی فمینیستی و اعتصاب زنان: مصاحبه با سینزیا آروزا/برگردان: شمیم شرافت

این گفت‌وگو با موضوع با اعتصاب جهانی زنان در سال ۲۰۱۷ انجام شده است.

امروزه زمانی که پای جنبش‌های پویا و فمینیستی در سراسر جهان به میان می‌آید گرایش بین‌المللی به چه سمتی است؟ یکی از مهم‌ترین اقدامات مبارزات چپ معاصر پیرامون فراخوان برای اعتصاب جهانی زنان در ۸ مارس امسال (سال ۲۰۱۷) بود که شما در آن شرکت داشتید. آیا امکان آن هست که ما با جنبش جدید فمینیستی مواجه باشیم؟

دختران شهر! دختران انقلاب! دختران شهر «دختران انقلاب» دختران امید تنگ در شهر بیکران و آرزوهای بیکران در خلق های تنگ

برگی از تاریخ مبارزات زنان ایران/هاله صفرزاده

اعتراض به تصویب اصلاحیه قانون خانواده (تهران آبان ۱۳۵۸) – در ۱۹ مهر ماه ۱۳۵۸ در هیات وزیران و شورای انقلاب قانونی تصویب و در نشریات رسمی منتشر شد. به موجب این قانون دادگاه حمایت خانواده ملغی و دادگاه خاص مدنی به امور مربوط به مسایل خانوادگی رسیدگی میکرد.

ایستاده بر چکاد عشق – عیدی نعمتی

ایستاده بر چکاد عشق

آبی ی آسمان

سقفِ سینه اش

با شورشی

در زانو هاش

وقتی گرد‌و‌غبار در اهواز مردانه- زنانه می‌شود

در حالی که سازمان لیگ برتر فوتبال دیدار فولاد خوزستان – پیکان را در لیگ برتر مردان به دلیل آلودگی هوا در اهواز لغو کرد، دیدار تیم‌های استقلال خوزستان – راه‌یاب ملل سنندج در لیگ برتر بانوان برگزار شد!

گفتگو با سیمین کاظمی جامعه‌شناس -جنبش‌های اجتماعی مساوات طلب نمی‌توانند نسبت به حرکت اعتراضی اخیر بی‌توجه باشند

بیدارزنی:‌ در روزهای گذشته شاهد اعتراضات خیابانی مردم بودیم، اعتراضاتی که ۷ دی‌ماه از مشهد، کاشمر، نیشابور و شاهرود شروع شد و در روزهای بعد به شهرهای کوچک و بزرگ نظیر سنندج، بانه، شیراز، دورود، کرمان،‌ رشت، لاهیجان،‌ زنجان، اردبیل، همدان، قزوین،‌ خرم‌آباد، اصفهان، تاکستان، کرج،‌ کرمانشاه، تهران، نجف‌آباد، خمینی‌شهر،‌ تویسرکان، نهاوند، قم، قهدریجان،‌ ارومیه، ساری،‌ ایلام، زاهدان، اهواز، ایذه، چابهار، قشم، الیگودرز، آمل، باغ‌ملک،‌ آبیک،‌ محمدیه،‌ ساوه، تنکابن،‌ بندرعباس،‌ شهرکرد،‌ ملایر، ابهر، سمنان، بهشهر، خوی، شاهین‌شهر، شهرضا، خمام، قزوین، اراک، تاکستان، گناوه، خرمدره و مراغه و … گسترش یافت. در جریان این اعتراض‌ها بیش از ۲۰ نفر کشته شدند. بسیاری در خیابان و خانه‌ها بازداشت شدند و موج دستگیری‌ها به دانشجویان و فعالان مدنی رسید.
برای تحلیل آنچه گذشت و همچنان هم در برخی مناطق علی‌رغم سرکوب به اشکالی هر چند کوچک ادامه دارد، به سراغ فعالان مدنی و تحلیلگران سیاسی و اجتماعی رفته‌ایم تا نقطه نظر آن‌ها را در رابطه با چیستی و بستر اعتراض‌ها و چشم‌انداز آن جویا شویم. گفتگو با دکتر سیمین کاظمی جامعه‌شناس در این خصوص انجام گرفته است: