گفتگو با گلرخ قبادی از زنان مبارز کرد/تهیه و تنظیم -زارا امجدیان

این مصاحبه به شرح سرگذشت و فعالیت‌ها و مبارزات گلرخ قبادی از زنان مبارز کرد می‌پردازد. گلرخ قبادی یکی از آن زنان است که علیه روایت غالب مردانه از مبارزات سیاسی دست به قلم برده است و برای نخستین بار مبارزات آزادی خواهانه زنان کردستان ایران خصوصا دهه شصت را در دو کتاب به نام‌های «شقایق‌­ها بر سنگلاخ» و «گلزار شقایق‌ها، ناگفته‌های زنان مبارز کردستان ایران»، روایت کرده است.

کمپین زنان کرد»هویت زنان را پس می گیریم»

بیدارزنی: در یک کارزار فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی زنان کمپین «هویت زنان را پس می‌گیریم» تشکیل داده‌اند زنان کرد در این کمپین نام مادر و پدر را برای خود انتخاب می‌کنند و مردان و زنان زیادی به این کارزار پیوسته‌اند و از آن حمایت می‌کنند. در کردستان نام مادران در شناسنامه درج نمی‌شود ولی از لحاظ تاریخی در گذشته مردان زیادی بوده‌اند که با نام مادرانشان شناخته شده‌اند.

انگلس درست می گفت،جامعه طبقابی و ستم علیه زنان اجتناب ناپذیر و یا غیر قابل بازگشت نیستند.

الین گراهام- لی

ترجمه از پریسا امجدی

یدگاهی از تاریخ بشریت وجود دارد که به طور مؤثر معتقد است که تفاوت های ناچیزی میان الزامات جامعه مدرن، سرمایه داری و جوامع پیشین وجود دارد.  که در همه این جوامع نخبگانی وجود دارند، در آنها بطور کم و بیش درجه ای از استثمار و ستم علیه زنان وجود دارد و در همه آنها جنگ و نزاع  بوقوع پیوسته است.  چنین مسائلی فقط زمانی غیرقابل اجتناب میشوند که ما به یک سطح حداقل از تامین معاش و پیچیدگی های مربوط به آن برسیم، چرا که انسانها دقیقا چنین هستند.

قسمتی از گفتگوی من با من درباره بدن من «مدرسه دخترانه سراسربین» و بیگانگی تنانه‌ی زنانه مهدیس صادقی پویا

بیدارزنی: آن چه مرا به نگارش این مطلب وا داشته است، اضطرابی است بی‌سابقه و تمام‌عیار که در چند روز گذشته از سر گذرانده‌ام. این بار اما،‌ در کنار این اضطراب، خشم و غم هم تجربه شده، و احساس سوگواری برای آن چه که از دست رفته است، در این میان بر سرم گاهی خراب شده است. از همین روی، بنا بر آن چه که مسئولیت فمینیستی‌ام ایجاب می‌کند، متن پیش رو با ترکیب یک تجربه زیسته به خصوص (که البته میلیون‌ها نفر از هم‌نسلانم در کنار من تجربه‌اش کرده‌اند)، و تخصص و گفتگوهایم در حوزه جنسیت و سکسوالیته برای تمام دختران جوانی می‌نویسم که سر خود را روی تنی می‌یابند که طبیعتاً باید از آنِ آن‌ها باشد، اما از آنِ آن‌ها نیست؛ برای تمام زنانی که با تجربه زن بودن بیولوژیک و هویت «زنانه» تلقین شده از سوی جامعه و اجتماعات مختلف آن، از کودکی زیسته‌اند، به مدرسه دخترانه رفته‌اند و مُهر زن بودن، بر پیشانی آن‌ها و در مدارک شناسایی‌شان، از روز نخست حک شده است؛ و امروز، هنگامی که چون من از سی سالگی فراتر رفته‌اند، نکاتی را در می‌یابند که شاید آن‌ها را هم به ورطه مشابه اضطراب و خشم و غم بکشاند. این مطلب حول محور موضوعی نوشته می‌شود که در سه سالی که از زندگی‌ام در کشور فرانسه می‌گذرد، اگر نگویم هر روز، اما هر چند روز یک بار، به دلایل مختلف ذهنم را به خودش مشغول کرده است: رابطه من با بدن من چیست و چگونه شکل گرفته است؟ در کنار این اضطراب که دلایل، ریشه‌ها و شرایطش را در بندهای پایین‌تر توضیح خواهم داد، این روزها ایرانی‌ها در یکی از شبکه‌های اجتماعی، توییتر، در حال نوشتن از تجربه‌های خود از نظام آموزشی ایران، و به خصوص مدارس نمونه مردمی و غیرانتفاعی هستند، و من از سال ۱۳۷۲ که به کلاس اول یک دبستان نمونه دولتی وارد شدم را در ذهنم مرور می‌کنم.

طرحی برای بازخوانی تاریخ زنان در ایران عاطفه رنگریز

طرحی برای بازخوانی تاریخ زنان در ایران

عاطفه رنگریز

چرا عموماً هویت جنسیتی در ایران مورد نقد قرار نگرفته است، تاریخ‌­نگاری و نظام دانش مسلط ازآن‌ر‌و‌ که هیچ‌­گاه جنسیت در آن موضوع اصلی نبوده و همیشه زنان در آن به حاشیه رفته­‌اند، مورد نقد قرار می­‌گیرد تا زمینه‌ساز آگاهی‌بخشی نوشتن تاریخ زنان و چگونگی فرودست‌سازی آنان شود. سپس با تکیه بر کتاب «زنان سبیلو و مردان بی‌­ریش» نوشته‌ی افسانه نجم‌آبادی از شکل­‌گیری جنسیت زن ایرانی در دوران مدرنیته بحث و در پایان در همین چارچوب پرسش‌های جدیدی طرح می‌­شود.

« ما زنیم، ما نیرومندیم» در ستایش قهرمانانِ ستایش نشدۀ اعتصاب معدنچیان انگلیس پاتریشا فرانسیس ترجمه از پریسا امجدی

اعتصاب معدنچیان انگلیس در دهه ۸۰ میلادی معمولا به اختلاف میان ایان مک گریگور (مدیر شرکت معادن فولاد در آن دوران) و مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت، از یکطرف و اتحادیه سراسری کارگران معدن (The National Union of Minors ) و رهبر آن آرتور اِسکارگیل از طرف دیگر تقلیل داده میشود. در طی یکسال اعتصاب (۱۹۸۴-۸۵)، مرزهای درگیری میان پلیس و تجمعات سیال اعتصابیون در سراسر کشو پدیدار شد. وسعت اعتصاب معدن چیان در این دوره را تنها میتوان با یک جنگ داخلی قابل قیاس دانست. حتی نمیتوان کل دهه ۸۰ ویا شورش های سال ۲۰۱۱ را با یکسال اعتصاب کارگران معدن مقایسه کرد.

«کرونا» آتش خشونت و تبعیض علیه زنان را شعله‌ورتر کرد! زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

پاندمیک شدن کووید ۱۹ چیدمان زندگی اقتصادی – اجتماعی میلیاردها انسان را از اساس دگرگون ساخت. ابعاد فاجعه فقط به مرگ‌ومیر انسان‌ها مربوط نمی‌شود، کرونا هرآنچه را که تبعیض و نابرابری نامیده می‌شد، پُررنگتر نمود.

گزارشی از زنان زندانی در زندان‌های ایران

بیدارزنی: سال ۱۳۹۸ برای زنان کنشگر ایرانی در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی، حقوق بشری و … سالی سخت و جانکاه بوده است. فعالان زن ایرانی با انواع متعددی از اتهام، بازجویی، بازداشت، شکنجه و تهدید برای گرفتن اعتراف‌ و حکم‌های ناعادلانه و نامتناسب دست به گریبان بوده‌‌اند. به همین مناسبت هیئت تحریریه‌ی تارنمای بیدارزنی بر آن شده که در آستانه‌ی ۸ مارس، روز جهانی زن، پرونده‌ای را با موضوع بررسی وضعیت زنان زندانی در ایران و برخی کشورهای دیگر منتشر کند. در همین راستا در ادامه، مطلبی از این پرونده را می‌خوانید.

سکینه جانسز؛ «همه زندگی‌ام یک مبارزه بود» کاوه قریشی

سکینه جانسز، سال ۱۹۵۸ در یک خانواده کُرد علوی در یکی از روستاهای اطراف درسیم باکوور کُردستان به دنیا آمد. او از همان آغاز نوجوانی در سال ۱۹۷۱ به جنبش انقلابی جوانان پیوست. بعدها به آنکارا سفر کرد و با عبدالله اوجالان بنیانگذار پ‌ک‌ک، حزب کارگران کردستان (Partiya Karkerên Kurdistanê) آشنا شد. در نوامبر سال ۱۹۷۸ به همراه کسیره یلدریم (همسر سابق اوجالان) تنها زنانی بودند که در نخستین کنگره بنیان‌گذاری پ‌ک‌ک شرکت کردند (سوزان فریزر، ۲۰۱۳). او در زمان این کنگره تنها ۲۰ سال داشت، اما پیش از ان در دهه ۱۳۷۰ در استان کردنشین العزیز به عنوان یک زن مبارز کُرد فعالیت می‌کرد. سکینه در زمان کودتای نظامیان ترکیه در سال١٩٨٠، دستگیر و به زندان دیاربکر که آنزمان در فهرست ده زندان مخوف جهان بود، منتقل شد. او ۱۲ سال بعد در سال ۱۹۹۱ از زندان آزاد شد. سکینه جانسز در دوران زندان با وجود شکنجه‌های فراوان رهبری اعتراضات ۱۹۸۰ بخش‌های از ترکیه و جنبش کردستان ترکیه را به عهده داشت.

در سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹ دستکم ۲۴ نفر از زندانیان بر اثر شکنجه در این زندان جان خود را از دست دادند.

خدیجه جابری ما را تنها گذاشت

اندوهش
غروبی دلگیر است
در غُربت و تنهایی.
هم‌چنان که شادی‌اش
طلوعِ همه آفتاب‌هاست
خدیجه جابری در روز ۲۴ فروردین۱۳۹۷ پس از یک بیماری کوتاه، در بیمارستانی در شهر کرمانشاه درگذشت. خدیجه از هواداران اولیه‌ی «راه‌کارگر» بود. او در سال‌های پیش از انقلاب ۵۷، به‌عنوان معلمی فداکار و مبارز در مدرسه‌های محلات زحمتکش‌نشین کرمانشاه تدریس می‌کرد. معلمان کرمانشاه نقش مهمی در مبارزات ضد سلطنتیِ دوران انقلاب داشتند، و خدیجه همراه با دیگر معلمان مدرسه‌اش در محله‌ی زحمتکش‌نشینِ اربابی، از شمار آنان بودند.

سازمان‌دهی فمینیستی و اعتصاب زنان: مصاحبه با سینزیا آروزا/برگردان: شمیم شرافت

این گفت‌وگو با موضوع با اعتصاب جهانی زنان در سال ۲۰۱۷ انجام شده است.

امروزه زمانی که پای جنبش‌های پویا و فمینیستی در سراسر جهان به میان می‌آید گرایش بین‌المللی به چه سمتی است؟ یکی از مهم‌ترین اقدامات مبارزات چپ معاصر پیرامون فراخوان برای اعتصاب جهانی زنان در ۸ مارس امسال (سال ۲۰۱۷) بود که شما در آن شرکت داشتید. آیا امکان آن هست که ما با جنبش جدید فمینیستی مواجه باشیم؟

دختران شهر! دختران انقلاب! دختران شهر «دختران انقلاب» دختران امید تنگ در شهر بیکران و آرزوهای بیکران در خلق های تنگ

برگی از تاریخ مبارزات زنان ایران/هاله صفرزاده

اعتراض به تصویب اصلاحیه قانون خانواده (تهران آبان ۱۳۵۸) – در ۱۹ مهر ماه ۱۳۵۸ در هیات وزیران و شورای انقلاب قانونی تصویب و در نشریات رسمی منتشر شد. به موجب این قانون دادگاه حمایت خانواده ملغی و دادگاه خاص مدنی به امور مربوط به مسایل خانوادگی رسیدگی میکرد.

ایستاده بر چکاد عشق – عیدی نعمتی

ایستاده بر چکاد عشق

آبی ی آسمان

سقفِ سینه اش

با شورشی

در زانو هاش

وقتی گرد‌و‌غبار در اهواز مردانه- زنانه می‌شود

در حالی که سازمان لیگ برتر فوتبال دیدار فولاد خوزستان – پیکان را در لیگ برتر مردان به دلیل آلودگی هوا در اهواز لغو کرد، دیدار تیم‌های استقلال خوزستان – راه‌یاب ملل سنندج در لیگ برتر بانوان برگزار شد!

گفتگو با سیمین کاظمی جامعه‌شناس -جنبش‌های اجتماعی مساوات طلب نمی‌توانند نسبت به حرکت اعتراضی اخیر بی‌توجه باشند

بیدارزنی:‌ در روزهای گذشته شاهد اعتراضات خیابانی مردم بودیم، اعتراضاتی که ۷ دی‌ماه از مشهد، کاشمر، نیشابور و شاهرود شروع شد و در روزهای بعد به شهرهای کوچک و بزرگ نظیر سنندج، بانه، شیراز، دورود، کرمان،‌ رشت، لاهیجان،‌ زنجان، اردبیل، همدان، قزوین،‌ خرم‌آباد، اصفهان، تاکستان، کرج،‌ کرمانشاه، تهران، نجف‌آباد، خمینی‌شهر،‌ تویسرکان، نهاوند، قم، قهدریجان،‌ ارومیه، ساری،‌ ایلام، زاهدان، اهواز، ایذه، چابهار، قشم، الیگودرز، آمل، باغ‌ملک،‌ آبیک،‌ محمدیه،‌ ساوه، تنکابن،‌ بندرعباس،‌ شهرکرد،‌ ملایر، ابهر، سمنان، بهشهر، خوی، شاهین‌شهر، شهرضا، خمام، قزوین، اراک، تاکستان، گناوه، خرمدره و مراغه و … گسترش یافت. در جریان این اعتراض‌ها بیش از ۲۰ نفر کشته شدند. بسیاری در خیابان و خانه‌ها بازداشت شدند و موج دستگیری‌ها به دانشجویان و فعالان مدنی رسید.
برای تحلیل آنچه گذشت و همچنان هم در برخی مناطق علی‌رغم سرکوب به اشکالی هر چند کوچک ادامه دارد، به سراغ فعالان مدنی و تحلیلگران سیاسی و اجتماعی رفته‌ایم تا نقطه نظر آن‌ها را در رابطه با چیستی و بستر اعتراض‌ها و چشم‌انداز آن جویا شویم. گفتگو با دکتر سیمین کاظمی جامعه‌شناس در این خصوص انجام گرفته است:

پشتیبانی فعالان حقوق زنان از جنبش اعتراضی مردم ایران

فعالان حقوق زنان بیانیه‌ای در حمایت از جنبش اعتراضی مردم ایران منتشر کردند.

ما جمعی از فعالان حقوق زنان در این روزهای پر التهاب که مردم ایران در حال سازماندهی جنبشی شجاعانه و حق‌طلب برای ایجاد تغییرات بنیادین در ایران هستند، اعلام می‌داریم که پشتیبان کامل مردم خود بوده و در این مبارزه با آنان همراهیم.

اگر می‌ترسیدم، می‌مردم فروغ فرخزاد

بخش اول مقدمه «گزینه اشعار فروغ فرخزاد» به مناسب سالروز تولدش
من از آن آدم‌هایی نیستم که وقتی می‌بینم سر یکنفر به سنگ می‌خورد و می‌شکند، دیگر نتیجه بگیرم که نباید به طرف سنگ رفت. من تا سر خودم نشکند، معنی سنگ را نمی‌فهمم.

۵۰ روز بعد از زلزله؛ حمام در خانه‌های مخروبه/بیشتر زنان اینجا عفونت دارند

در محله فولادی، چادرهای برافراشته در کنار خانه‌های ویران شده را می‌بینی و مردمانی که هر شب با برپا کردن آتش و جمع شدن دور آن تلاش دارند از غم آنچه بر سرشان آمده؛ بکاهند. کنار آتش؛ چند نفر دور و برمان را می‌گیرند. هرکس از مشکلاتش می‌گوید.

گفتگو با آزاده دواچی زنانگی در شعر زنان مهاجر تبلور بیشتری دارد/مریم رحمانی

بیدارزنی: آزاده دواچی مترجم، شاعر و فعال حوزه زنان، دارای مدرک کار‌شناسی مترجمی زبان انگلیسی؛ فوق‌لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی، در حال حاضر محقق جامعه‌شناسی در حوزه زنان، دستیار تحقیق در مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه «دیکن» ملبورن است. او فعالیت ادبی خود را از اواخر دهه ۷۰ و همکاری با نشریات مختلف ادبی در زمینه‌ی ترجمه و شعر آغاز کرد. دواچی دبیر پیشین بخش نقد مجله‌ی ادبی «ماه مگ» بوده است. از دواچی تاکنون مجموعه شعر «پروانه‌ای در راه است»، «روایت چند تصویر» منتشر شده است. «آنتالوژی قلم اعتراض» کار مشترک او و مهناز بدیهیان، «فمینیسم و جنبش زنان و چالش‌های پیش رو» از دیگر نوشته‌های او هستند.

چرا جنبش زنان باید ضدسرمایه داری باشد شکوه صبحی

تریبونی برای زنان چپ

ضرورت بحث

در دوران سرمایه داری زندگی می‌کنیم. بیش از ٥ قرن از بوجود آمدن سرمایه‌داری گذشته است. در طی این مدت نظام سرمایه‌داری تغییرات بسیار کرده، تکامل یافته و اکنون در قرن ٢١، سرمایه‌داری نئولیبرال در تمام ارکان زندگی بشر نفوذ کرده و تغییرات بسیار بنیادی و عمیقی در روابط اجتماعی، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی بوجود آورده است.

مقاومت و قدرتمندسازی در تعاونی زنان الخلیل/ برگردان مهتاب محبوب

بیدارزنی:‌به سراغ بنیانگذار بزرگ‌ترین تعاونی «زنان الخلیل» رفته‌ایم تا با او درباره‌ی کسب و کار، اشتغال و قدرتمندسازی زنان گفت‌وگو کنیم.

فمینیسم؛ کلمه سال دیکشنری وبستر

راهپیمایی زنان هم‌زمان با سوگند ریاست جمهوری ترامپ یکی از دلایل توجه به کلمه فمینیسم عنوان شده است

یکی از معتبرترین دیکشنری‌های آمریکایی کلمه «فمینیسم» را به دلیل افزایش چشمگیر جست‌و‌جوی آن در اینترنت به عنوان کلمه سال ۲۰۱۷ انتخاب کرده است.

معاون وزیر گفت استعفا ندهی تصاویر خصوصی‌ات منتشر می‌شود!

خانم «گلنار وکیل گیلانی» رييس سابق فدراسيون چوگان، امروز در مصاحبه‌ای افشاگرانه، پرده از اتفاقي عجيب و دردناك برداشته كه نمونه‌ای كوچك از وضعیت تاریك و مشمئز كننده مدیریتی كشور است. او گفته است: معاون وزیر ورزش چندين بار بنده را به دفتر خودش فراخواند و هربار مي‌گفت كه اگر استعفا ندهم، عكس‌هاي خصوصي‌ام در تلگرام منتشر خواهد شد! او عملا بنده را تهديد كرد و مي‌گفت كه چرا در عكس‌ها حجاب ندارم و من هربار توضيح مي‌دادم كه آن عكس‌ها كاملا خصوصي هستند…
معاون وزیر گفت استعفا ندهی تصاویر خصوصی‌ات منتشر می‌شود!

بررسی کمیت و کیفیت اشتغال زنان ایرانی این «طرد» را سرِ باز ایستادن نیست خسرو صادقی‌بروجنی

با توجه به فقدان حمایت‌های اجتماعی قانون کار، نوع نگاه نسبت به نیروی کار زنان و سوء‌استفاده‌هایی که از آن‌ها می‌شود و با توجه به روند تصویب و اجرای قوانین حوزه اشتغال زنان طی دو سال اخیر، انتظار نمی‌رود روندهای گذشته مبنی بر طرد و حاشیه‌ای شدنِ بیشتر اشتغال زنان اصلاح شود و آینده روشنی در انتظار اشتغال نیمی از پیکره جامعه ایران نیست.

«در هر جامعه درجه‌ی آزادی زنان مقیاس طبیعی آزادی عمومی است.» «شارل فوریه»

«رشد اجتماعی دقیقاً با موقعیت اجتماعی زنان (از جمله نه چندان زیبا) سنجیده می شود.» «کارل مارکس»