سه شنبه های اعتراض و روز جهانی زن

سه شنبه های اعتراض و روز جهانی زن
جهان زن ـ فراخوان ۱۷ اسفند، روز جهانی زن به عنوان یکی از سه شنبه های اعتراض در اسفندماه ۸۹، را باید نقطه عطف مهمی در پیوند مبان جنبش زنان با جنبش ضددیکتاتوری مردم دانست. اعلام روز جهانی زن به عنوان روزی که ایرانیان سراسر کشور به همراه ایرانیان خارج از کشور، دوشادوش هم فریاد مرگ بر دیکتاتور سر خواهند داد و برای خواست های بر حق خود خواهند جنگید، اعتراف به اهمیت و نقش فوق العاده زنان کشور در مبارزات ضداستبدادی جاری است. اینکه نسل جوان کشور، فعالان سیاسی و مدنی و سازماندهندگان حرکت های اعتراضی کنونی، به نقش و جایگاه روز جهانی زن در جنبش زنان تا به این حد توجه نشان داده اند، برای جامعه ی زنان بسیار مسرت بخش است. این بلوغ سیاسی جنبش، این هم پیوندی، ثمره خون ندا ها و ترانه ها، سهراب ها و اشکان هاست. اکنون بهترین فرصت در ۳۱ سال گذشته فراهم آمده است که روز جهانی زن از محدوده ی محافل فمینیستی و تشکل های مستقل زنان فراتر رود و واقعا در سطح توده ای مطرح گردد وهم چنین در سطح گفتمان سیاسی جامعه جای واقعی خود را باز نماید.

اگر اول اسنفد، جلوه ای تازه از پیوند جنبش ضددیکتاتوری سراسری با اعتصاب عمومی کردستان را به نمایش گذاشت، و امید همبستگی و سراسری تر شدن جنبش را زنده تر کرد، ۱۷ اسفند را باید جلوه ای از پیوند رسمی جنبش زنان با جنبش سراسری علیه استبداد حاکم دانست. این هم سرنوشتی و این همبستگی، می تواند زمینه ساز آینده ای باشد که در آن برابر حقوقی زنان با مردان به رسمیت شناخته شود، که زنان، جنس دوم تلقی نشوند، که با تبعیض جنسیتی در تمامی زمینه های زندگی اجتماعی با شهامت مبارزه شود. این اعلام رسمی سمت گیری برای دنیائی بهتر و انسانی تر را پاس بداریم. حال زمان آن است با روحیه ای تازه و با نگاهی جدید به مناسبات جنبش زنان با جنبش سراسری مردمی توجه کنیم و ظرفیت های گوناگون موجود را با شناخت دقیق تری مورد استفاده قرار دهیم. از یاد نبریم که جنبش زنان، فعال ترین جنبش علیه جمهوری اسلامی در تمامی سال های حاکمیت این رژیم بوده است. این جنبشی است که اعماق جامعه را در بر می گیرد. زنان کارگر، زنان زحمتکش، زنان کارمند، دختران جوان دانش آموز و دانشجو ، زنان جوان و تمامی زنان فعال در عرصه های فرهنگی، مدنی و سیاسی که برای زندگی انسانی، مدرن و برای حق آزاد زیستن، بطور روزانه با پاسداران واپسگرائی می جنگند، و تمامی این زنان، هم زمان باید با خرافات مردسالارانه و پدرسالارانه ی جان سخت در خانه و خانواده و اجتماع دست و پنجه نرم کنند، نیروی شگرفی را وارد میدان می کنند. حضور این نیروی شگرف در کنار دیگر جنبش های اجتماعی می تواند یک سونامی مردمی برای در هم شکستن پایه های استبداد ایجاد کند.

اکنون که روز جهانی زن به عنوان یکی از سه شنبه های اعتراض سراسری در تهران و شهرستان ها و تمامی شهرهای جهان که ایرانیان حضور دارند، اعلام شده است ، جا دارد که ما تشکل های زنان و همچنین فعالان زن به این مهم توجه کافی داشته باشیم. اگر شرایط سخت امنیتی در داخل کشور، امکان فعالیت علنی برای فعالان زن در این راستا را با مشکلات جدی روبرو می سازد، اما در خارج از کشور، می توان و باید امید داشت که ما تشکل های فعال زنان، نیرو و انرژی و برنامه های خود را در این راستا سازمان دهیم. باید در همراهی با دیگر تشکل های فعال برای برگزاری هر چه باشکوه تر سه شنبه اعتراض در ۱۷ اسنفند، ۸ مارس، به اقدامات مشترک دست بزنیم. باید به جهانیان نشان دهیم که ما ایرانیان، روز جهانی زن را به روز اعتراض به استبداد دینی؛ روز اعتراض به تبعیض علیه زنان؛ روز اعتراض به بی حقی کارگران و زحمتکشان، به روز اعتراض علیه ستم ملی در کشور تبدیل می کنیم. زیرا که ما زنان، در تمامی این جنبش های اجتماعی، وزن و نقش و نیرو داریم و این همبستگی طبیعی را مشترکأ پاس می داریم. ما دست در دست برادران خود، برای فردائی بهتر می جنگیم. در این رزم مشترک همراه شو عزیز!