شکایات خانواده های جانباختگان 88 بی نتیجه و مسکوت مانده

وکیل خانواده ندا آقاسلطان: پرونده قتل مسکوت مانده است

کلمه: پرونده قتل ندا آقاسلطان مسکوت مانده است. این را عبدالصمد خرمشاهی، وکیل خانواده ندا آقاسلطان می گوید؛ اگر چه پرونده مفتوح است و مختومه نشده اما قرار بود بازسازی صحنه صورت بگیرد که مسکوت ماند.او اما به عنوان وکیل خانواده ندا آقاسلطان همچنان پی گیر پرونده است.ندا آقا سلطان خرداد ۸۸ بر اثر اصابت گلوله ای جان باخت و به نماد جنبش اعتراضی مردم ایران به انتخاباتی مخدوش تبدیل شد. فیلم لحظه جان باختن او در جریان سرکوب اعتراضات مردمی، به نوشته “تایم”، به عنوان پربیننده‌ترین لحظه مرگ یک انسان در تاریخ بشریت ثبت شد؛ لحظه ای که چشم های بازش در واپسین لحظه زندگی، چشم های جهانیان را به وقایع ایران گشود. اما با گذشت پنج سال از قتل این دختر جوان، شکایت خانواده اش برای معرفی و محاکمه قاتل یا قاتلان فرزندشان نتیجه ای نداشته است.

بازخوانی تلاش برای دادخواهی قتل‌های سیاسی آذر ۷۷ از منظر تبعیض‌ها و تجربه‌های زنانه / پرستو فروهر

شرکت در این نشست را مجالی دانستم تا به روند پرچالش پانزده سال گذشته برای دادخواهی و یادآوری قتل های سیاسی آذر ۷۷ و نیز پاسداری یاد و میراث قربانیان این جنایت ها، که پدرومادر من داریوش و پروانه فروهر در زمره ی آنان هستند، از  دریچه ای که تا به حال کمتر به آن پرداخته ام، نگاه کنم. این نوشته تلاشی ست برای کنکاش در برخی از تجربه‌ها و تحمیل‌ها در این روند، که زن بودن مبنای شکل‌گیری شان بوده است.

شرکت در این سمینار به من این فرصت را داد تا با تمرکز بیشتری به این تجربه‌ها و تحمیل ها بیاندیشم و تلاشی برای تبیین و بازگویی آن‌ها داشته باشم. از این بابت از برگزارکنندگان این نشست تشکر می‌کنم. اما در همین ابتدا لازم می‌دانم اشاره کنم که پرداختن به این مبحث برایم با چالشی فکری و کلنجاری حسی همراه شد. زیرا که به یقین از منظر تبعیض های خاص زنانه دریافت همه جانبه و مبتنی بر ماهیت اصلی این جنایت ها ممکن نیست.   چرایی و چگونگی فاجعه ی قتل های سیاسی دگراندیشان ایرانی در حکومت فعلی را نمی‌توان در بستر این تجربه‌ها تبیین کرد. به این دلیل باید توجه کرد که نگاه از این دریچه‌ی خاص به از دست دادن دید فراگیر نسبت به این جنایت ها نیانجامد.

چه کار کردند این ناقضان حقوق‌بشر؟ می‌فهمند حتا؟ گمان‌ام نیست… زیبا جان خواب‌ات آرام…

شیوا نظر آهاری: میدانی زیبا، خیلی پیش از اینها کشته بودنت.. بسیار پیش از جاده و اتومیبیل و حادثه… همان روزی که در فروردین‌ماه 88، تو و آرش و پیمان و خواهرشوهرت بازداشت شده بودید که بعدها، ماه‌ها بعد توی دادگاه‌های یک کودتا، نقش برانداز را بازی کنید. همان روزها، مرده بودی.. هی می‌خندیدی، با آن صورت زیبا، هی قربان صدقه پیمان می‌رفتی و من باورم میشد که توی این شهر هنوز آدمها عاشق می‌شوند، آنجور عاشق که تو شده بودی. که تمام ساعت‌های روزهای سلول 13 از قد و بالای پیمان می‌گفتی و زندگیتان و عاقبتش.. از همان روزها کشته بودنت، خودت نمی‌خواستی قبول کنی… همان وقتی که هی می زدی به دیوار که به سلول کناری دلگرمی بدهی،که می‌آمدی لب دریچه نجوایی کنی برای زندانی توی سلول انفرادی…. همان موقع که از آرش( رحمان پور) می‌گفتی که تازه 19 ساله بود. می‌دانی زیبا.. تو را ، ما را همان روزها کشتند. فقط جنازه‌هایمان نیفتاد گوشه خیابان. همان روزی که خبر دادند آرش را اعدام کردند. سارا را، هاله را کشتند. ما همه مرده بودیم. وگرنه آدم زنده که نمی‌تواند اینهمه را تاب بیاورد. حالا تو هم نباش و من هی مثل دیوانه‌ها سیاهی‌های چشمم را پاک می‌کنم و چشمم نمی‌بیند و شماره‌ات را می‌گیرم که شاید یک نفر بگوید، نه خانوم، زیبا از ملاقات برگشته.. حالش خوب است .. و باز به مرده بودنمان ادامه دهیم . کاش آن روز که توی دادگاه آمدی و جیغ‌زنان خبر دادی که حکم اعدام پیمان شکسته، بیشتر شادی می‌کردیم. کاش آن موقع توی سلول 13، بیشتر بغلت می‌کردم. کاش آمده بودم آرایشگاه و بیشتر حرف می‌زدیم. کاش زودتر از این اینها، جای دیگری هم را می‌دیدم. نه آنجا وقتی کشته بودنمان. زیبا… دلم برای تو، پیمان، برای این سال‌ها، زار می‌زند… بعد از تو دیگر این شهر آن جور عاشقی را می‌بیند؟

معصومه مصدق (نوه دکتر مصدق) یکی از قربانیان فراموش شده قتل های زنجیره ای؟!

فیس بوک: معصومه مصدق (نوه دکتر مصدق) یکی از قربانیان فراموش شده قتل های زنجیره ای؟ ۴ اردیبهشت ۱۳۷۷ تهران معصومه مصدق دختر دکتر غلامحسین مصدق و نوه دکتر محمد مصدق (نخست وزیر اسبق و رهبر ملی شدن صنعت نفت ایران) بود. وی به نحو مشکوکی به قتل رسید. روزنامه جامعه خبر قتل وی با ضربات کارد را منتشر ساخت در آذر ماه همان سال پروانه و داریوش فروهر نیز با ضربات کارد به قتل رسیدند .

‹تنها بستگان نزدیک اجازه حضور در مراسم فروهرها را یافتند

پرستو فروهر، فرزند داریوش و پروانه فروهر به بی‌بی‌سی فارسی گفت که امروز با نزدیک شدن موعد برگزاری مراسم پانزدهمین سالگرد قتل والدینش، حضور ماموران امنیتی در حوالی منزلشان پررنگ تر شده است.
او گفت: «حدود ساعت ۳ بعد از ظهر که قرار بود مراسم آغاز شود، ماموران امنیتی که همه لباس شخصی به تن داشتند، به تدریج وارد حیاط خانه شدند که به آنها اعتراض کردم و گفتم که اگر برای برقراری نظم آمده اند، بیرون بمانند و ما خودمان مسئول حفظ نظم و آرامش داخل خانه خواهیم بود.» پرستو فروهر اضافه کرد: «ماموران امنیتی بعد از خروج از خانه گفتند که تنها اقوام سببی و نسبی و همسایه‌ها می توانند در این مراسم شرکت کنند و دو سر کوچه را بستند و مانع حضور افرادی شدند که می خواستند در مراسم حضور یابند.»

پیام خانواده‌های فروهر، مختاری و پوینده در پانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی پاییز ۱۳۷۷

در پانزدهمین سالگرد قتل‌های سیاسی پاییز هفتاد و هفت، یاد زنده‌ی قربانیان، داریوش فروهر، پروانه فروهر، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده گرامی باد.ما بازماندگان قربانیان، تلاش دگراندیشان، روزنامه نگاران، رسانه های بین المللی، نهادهای مدافع حقوق بشر و به‌ویژه وکلایمان را که در افشاگری ابعاد و دادخواهی این جنایت ها از هیچ کوششی دریغ نکردند پاس می‌داریم و از همه ی هم میهنانی که در این دوران سخت ما را تنها نگذاشتند و هر ساله با بزرگداشت جان‌باختگان و یادآوری افکار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آنها، نام و یادشان را در حافظه‌ی تاریخی ایران زنده نگاه داشتند قدردانی می کنیم.

پیام پرستو فروهر / در آستانه‌ی پانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۱۳۷۷

پيام پرستو فروهر به مناسبت اعلام ممنوعيت برگزارى مراسم سالگرد فروهرها توسط وزارت اطلاعات

برای آگاهی!
یکم آذرماه، پانزدهمین سالگرد قتل فجیع داریوش و پروانه فروهر فرامی‌رسد.
در روز چهارشنبه ۲۲ آبان‌ماه به روال سال‌های پیش به ایران آمدم تا امسال نیز این روز تلخ را در این سرزمین به سر کنم که جایگاه یادها، تلاش‌ها و آرزوهای پدرومادرم است، سرزمینی که همواره بیش از جان دوستش داشتند. به روال این سال‌ها سماجت و امید توشه‌ی راه کردم تا شاید امسال گشایشی در این ظلم ممتد پدید آید و بتوان در سالروز جنایت، یاد آن دو دلاور را گرامی داشت، که همواره پرتلاش، آزاده و حق گو زیستند و جان خویش نثار پایداری بر باورهایشان کردند.
در ابتدا برخی نویدهای خوشایند درباره‌ی امکان برگزاری آیین بزرگداشت شنیده می‌شد. برخورد مثبت مسئولان در وزارت کشور و فرمانداری تهران در برابر تقاضانامه ی کتبی ما نیز سبب خوشبینی بود. روز شنبه ۲۵ آبان ماه در یک تماس تلفنی برای فردای آن روز به یکی از دفترهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی فراخوانده شدم.

همایش دو روزه ناموس و خشونت علیه زنان در مریوان: «مرزها برای ردشدن کشیده شده اند» / سمیه رئوفی

مدرسه فمینیستی: گسترش قتل‌های ناموسی در سال‌های اخیر به دفعات از سوی فعالان زن و حتا در مواردی از سوی مسئولان قضایی و انتظامی گوشزد شده و در رسانه‌ها نیز بیش از پیش پوشش خبری داشته است. همچنان که پژوهش‌ها نشان می‌دهند به خاطر دشواری دسترسی به خانواده‌هایی‌ که چنین قتل‌هایی در آنها اتفاق افتاده و هم‌چنین عدم گزارش این قتل‌ها از سوی خانواده‌ها،  آمار دقیقی در خصوص قتل‌های ناموسی وجود ندارد اما هشدار و انتقادهای فعالان حوزه‌ی زنان، رسانه‌ها و گزارش‌های مردمی، از فراوانی و شیوع خشونت‌هایی از این دست، و قتل‌های مرتبط با آن در مناطقی از کشور حکایت دارد. کردستان  و شهر مرزی «مریوان» از جمله‌ی این مناطق است. در سال‌های اخیر اطلاعات زیادی از قتل‌های ناموسی در این شهر گزارش شده است: بر اساس اطلاعاتی که از «زنان هم‌اندیش مریوان» دریافت کردم، شیدا زن 16 ساله‌ی مریوانی در مهرماه سال1387 با ضربات چاقوی برادرش در خیابان به قتل رسیده است. چند نفر از جمله «دلبر» و «لاولاو» و «ثویبه» در روستاهای اطراف مریوان توسط یکی از مردان خانواده‌ی خود (اغلب برادر یا پدر) به قتل رسیده‌اند. پدر فرشته نجاتی نیز بر اثر فشارهای زیاد مردم و اطرافیان، دخترش را به اتهام ناموسی می‌کُشد. نامادری فرشته به او اتهام رابطه‌ی نامشروع داده بود در حالی که بعد از مرگ او، گزارش پزشکی قانونی عنوان می‌کند که او باکره از دنیا رفته است. به همین دلیل زنان فعال مریوانی اقدام به جمع‌آوری امضاء در اعتراض به این واقعه کرده‌اند. زعفران محمدی نیز شاید تازه ترین قربانی خشونت ناموسی محسوب می شود که در اسفند ماه 1391 توسط پدرش به قتل رسیده است. و این فهرست همچنان ادامه دارد.  قتل شهین نصرالهی در روستای «دزلی» شاید یکی از جنجال‌برانگیزترین این موارد به شمار می رود که در سال 1387 توسط برادرش به قتل رسید. به دنبال این جنایت فجیع، تعدادی از فعالان زن مریوان در کنار زنان دیگر و با همراهی نهادهای مدنی و حقوق بشری این شهر، در اعتراض به این جنایت غم انگیز تظاهرات کردند.

 

 

 

احضار پرستو فروهر به اداره اطلاعات

دويچه‌‌وله:پرستو فروهر روز يک‌شنبه ۲۸ آبان به اداره اطلاعات احضار شده است. مقامات امنيتی ايران به وی گفته‌اند حضور کليه چهره‌های سياسی در سالگرد قتل پدر و مادرش ممنوع است و اگر کسی در اين مراسم شرکت کند با مشکل روبرو خواهد شد.

پرستو فروهر: برگزاری سالگرد قتل پدر و مادرم حق من است

دوییچه وله: پرستو فروهر در گفت‌وگو با دویچه وله از توقیف گذرنامه خود در فرودگاه «امام‌ خمینی»، هنگام بازگشت به ایران در روز شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱ خبر داد. فرزند داریوش و پروانه فروهر که اول آذر سال ۱۳۷۷ در قتل‌های زنجیره‌ای به قتل رسیدند، برای شرکت در مراسم بزرگداشت پدر و مادرش وارد تهران شده است.

با مردان و زنان همسرکش آشنا شوید

 آسیب‌ها – از میان 34 مورد همسرکشی، در 85.30 درصد از قتل ها در داخل منزل مشترک زوجین صورت گرفته است، همچنین در 53 درصد از قتل های انجام شده توسط مردان، قصد قبلی در کار نبوده و تصمیم به قتل به طور آنی بوده است.در مورد زنان نیز، 65 درصد از زنان با تصمیم و نقشه قبلی همسرانشان را به قتل رسانده اند.

فخرالسادات برقعی در شانزدهم اسفند چرا و چگونه کشته شد؟

فخرالسادات برقعی در شانزدهم اسفند چرا و چگونه کشته شد؟
جهان زن – در دوزخ جمهوری اسلامی حتی اگر زنی صد در صد باحجاب باشد، صد در صد حزب اللهی باشد، صد در صد دیندار باشد، صد در صد سید باشد، صد در صد هوادار ولایت فقیه باشد به گونه ای که بزرگترین سرافرازی او خوانده شدن خطبۀ عقد ازدواج دخترش از سوی خامنه ای باشد و صد در صدهای دیگر……….اما زنده بودن او به زیان سران رژیم باشد باید برای مصالح نظام کشته شود! یکی از بزرگترین بدبیاری های فخرالسادات برقعی این بود که شوهرش حسین پورمحمدی پسرعموی مصطفی پورمحمدی است و خواهر حسین پورمحمدی یعنی دخترعموی مصطفی پورمحمدی همسر او است یعنی مصطفی پورمحمدی با دخترعموی خودش که خواهر حسین پورمحمدی باشد ازدواج کرده است، مصطفی پورمحمدی کیست؟

درخواست برای معرفی شاهد شش ماه پس از مرگ هاله سحابی!

( بهار یکتا )
در حالی که شش ماه از شهادت مظلومانۀ هاله سحابی می گذرد مقامات قضائی جمهوری اسلامی از خانوادۀ هاله سحابی خواسته اند “شاهد” معرفی کند! هاله سحابی روز یازده خردادماه در جریان تشیع جنازۀ پدرش عزت الله سحابی با ضربۀ یکی از مأموران انتظامی به شهادت رسید، یکی از نزدیکان خانواده سحابی به ندای سبز گفت: مقامات قضائی و انتظامی از ارائۀ فیلم های صحنۀ مرگ هاله سحابی به خانواده خودداری کرده اند و می گویند مرگ طبیعی بوده است!

پدری که هیچگاه به خانه بازنگشت! / گفتگو با نازنین پوینده

پدری که هیچگاه به خانه بازنگشت! / گفتگو با نازنین پوینده
( پژمان اکبرزاده )
محمدجعفر پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود، نویسنده و مترجمی که به عنوان یکی از پشتیبانان آزادی بیان در ایران به شمار می‌آمد و ده ها اثر در زمینۀ فلسفه و ادبیات به پارسی ترجمه کرده بود، او در هشتم آذر ۱۳۷۷ در تهران ناپدید شد و ده روز بعد پیکر بی جانش در روستای بادامک شهرستان شهریار پیدا شد،

روایت قتل جعفر پوینده، مترجم اعلامیه جهانی حقوق بشر

روایت قتل جعفر پوینده مترجم اعلامیۀ جهانی حقوق بشر ( سیما صاحبی )

۲ آذرماه ۱۳۷۷ بود که همسرم سراسیمه خبر مفقود شدن محمد مختاری را به اطلاعم رساند، می گفت: « باید ‏کاری کرد،‏ نباید دست روی دست گذاشت تا نویسندگان را یکی پس از دیگری دستگیرکنند. » او واژۀ دستگیری را با یک قطعیت ‏خاص عنوان می کرد، گوئی در ذهن او نمی گنجید که غیر از دستگیری ممکن است نویسندگان این مرز و بوم سرنوشت ‏دیگری نیز در پیش داشته باشند!

۱۸ آذر سالگرد محمدجعفر پوینده قربانی قتلهای زنجیره ای

۱۸ آذر سالگرد محمدجعفر پوینده قربانی قتلهای زنجیره ای
نوشته های دختر گیلک
محمدجعفر پوینده مترجم، نویسنده و روشنفکر معاصر است که در جریان ترورهای موسوم به قتل‌های زنجیره‌ای کشته شد از فعال‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران و از مدافعان پرکار دمکراسی و آزادی نامحدود اندیشه و بیان بود.
پوینده در سال ۱۳۳۳ در اشکذر، شهرستان صدوق در استان یزد در خانواده‌ای فقیر متولد شد. در شش سالگی به دبستان رفت و از ده سالگی مشغول به کار شد.

سیما صاحبی: پروندۀ ترورهای سیاسی زنده است

سیما صاحبی: پروندۀ ترورهای سیاسی زنده است
( فرشته قاضی )
13 سال پیش 18 آذرماه و دقیقاً مصادف با امروز پیکر بی جان محمد جعفر پوینده ده روز بعد از ربایش او پیدا شد و اکنون در سیزدهمین سالگرد قتل این نویسنده و مترجم همسرش از مردم و روزنامه نگاران می خواهد پروندۀ ترورهای سیاسی را زنده نگاهدارند تا روزی که عاملان و فتوی دهندگان این قتل ها در دادگاهی علنی و عادلانه محاکمه شوند،

مریم حسین زاده: حتی اجازه نداریم سر مزار محمد مختاری حضور پیدا کنیم!

مریم حسین زاده: حتی اجازه نداریم سر مزار محمد مختاری حضور پیدا کنیم!
( مهتاب وحیدی راد )
دوازدهم آذرماه مصادف بود با سيزدهمين سالگرد کشته شدن محمد مختاری شاعر و نويسنده ای که يکی از قربانيان قتل های آذر ۷۷ بود، قتل های معروف به قتل های زنجيره ای و آن طور که همسرش می گويد امسال هم مثل سال های پيش نمی توانند برای او مراسم يادبودی برگزار کنند! در گفتگو با مريم حسين زاده همسر محمد مختاری ابتدا از او دربارۀ برگزاری يا عدم برگزاری مراسم امسال پرسيدیم:

مهشید شریف: به امید روزی که قتل های زنجیره ای را پیگیری کنیم

مهشید شریف: به امید روزی که قتل های زنجیره ای را پیگیری کنیم
( فرشته قاضی )
13 سال پس از قتل مجید شریف همسر او در مصاحبه با “روز” می گوید حکومت که مسئولیت قتل این نویسنده و مترجم را نپذیرفت هیچ گاه هم حاضر نشد پاسخ دهد که اگر او جزو قتل های زنجیره ای نبوده چرا به آن شکل کشته شده است؟ مجید شریف دو سال بعد از بازگشت به ایران که به گفتۀ همسرش با شروع ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی و امید به اصلاحات همزمان بود

مریم حسین زاده: مختاری را کشتند اما اندیشه اش زنده است

مریم حسین زاده: مختاری را کشتند اما اندیشه اش زنده است
( فرشته قاضی )
همسر محمد مختاری اعلام کرد که با گذشت 13 سال از قتل این نویسنده، مترجم و شاعر خانوادۀ او اجازۀ برگزاری مراسم بزرگداشت ندارند! او این ممنوعیت را نشانۀ آن می داند که جسم وی را کشته اند اما هنوز از اندیشه اش وحشت دارند، 12 آذرماه سالروز کشته شدن این عضو کانون نویسندگان ایران است، نویسنده ای که ابتدا ربوده شد و سپس پیکر بی جانش را یافتند، مریم حسین زاده همسر آقای مختاری می گوید که سال هاست در سالروز کشته شدن همسرش حتی در سکوت نیز اجازۀ حضور بر مزار او را نمی دهند

گفتند: یادآوری قتل های زنجیره ای ممنوع است!

گفتند: یادآوری قتل های زنجیره ای ممنوع است!
( فرشته قاضی )
همزمان با سیزدهمین سالگرد قتل پروانه و داریوش فروهر، پرستو فروهر در مصاحبه با “روز” اعلام کرد روز شنبه دستگاه امنیتی به او ابلاغ کرده برگزاری هر گونه مراسمی برای گرامیداشت یاد پدر و مادرش ممنوع است!

پرستو فروهر: بی عدالتی خشم آفرین است

پرستو فروهر: بی عدالتی خشم آفرین است
( فرزانه بذرپور )
سیزده سال از پائیزی که مأموران اطلاعات به خانۀ داریوش و پروانه فروهر ریختند و با ضربات پی در پی چاقو این دو مبارز قدیمی را از پای در آوردند می گذرد، فروهرها تنها نبودند، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده هم قربانی شدند، دولت خاتمی در بیانیه ای بی سابقه اعلام کرد که این جنایت ها کار وزارت اطلاعات بوده