برای مقاومت ستودنی نسرین ستوده و نرگس محمدی که خار چشم بسیاری شده اند. بنفشه جمالی

بیدارزنی:  این روزها حجم توهین به فعالین مدنی بسیار زیاد شده است. عجیب اینکه این توهین‌ها و مسخره کردن‌ها نه فقط از سوی موافقین حکومت که عده‌ای تحت عنوان اپوزیسیون نیز همدست با حاکمیت فعالین مدنی داخلی را زیر ضرب انواع و اقسام اتهام‌های بی‌پایه و اساس قرار داده‌اند.

این روزها افرادی که پشت میله‌های زندان هستند و عملا قدرت دفاع از خود ندارند تحت آماج و حمله بدخواهان بسیاری قرار گرفته‌اند. افراد بی‌نام و نشانی که تنها اکت و فعالیتشان نوشتن متن‌های بی‌پایه و اساس در محیط‌های مجازی است و بس.

راه گریزی نیست! زنان آرزم(آورد رهایی زنان و مردان*

زنان یکی از اولین گروه‌هایی بودند که حتی قبل از به قدرت رسیدن قدرتمداران جدید به اشکال و شیوه‌های مختلف مورد تهدید و تهاجم طرفداران حاکمیت اسلامی قرار گرفتند. مذهبیون خیلی زود صف‌های خود را از معترضین و تظاهر کنندگان علیه رژیم شاه جدا کردند و تمامی نمودهای غیرمذهبی در صفوف تظاهرکنندگان را با انواع و اقسام شیوه‌های پرخاشگرانه مورد حمله قرار می‌دادند، از کتک زدن تظاهرکنندگان و بیرون کشیدن زنان غیرمحجه از صفوف تظاهرات تا ضرب و شتم‌های جدی صفوف معترضین غیرمذهبی که منجر به جراحت‌های جدی زنان و مردان می‌شد. بنابراین بر زنان پوشیده نبود که این مدعیان جدید قدرت برای زنان چه خوابی دیده‌اند. و کابوس‌هایشان با کسب قدرت سیاسی حکام جدید به واقعیت مبدل شد.

به حکم مردم احکام اعدام باید متوقف گردد،زنان آزرم (آورد رهایی زنان و مردان)

شرم بر آنانی که سیستم سودجوی تا ریشه دزد و فاسد خود را بر فراز طناب‌‌های دار و جوخه‌های #اعدام برپا کرده‌ و با اعدام و کشتار زنده نگه داشته‌اند. به نام دین و با اتهاماتِ واهی مرتد و ملحد هزاران نفر از جوانان را کشتند، به نام دین به دختران باکره قبل از اعدام تجاوز کردند و آخرین حلقه از زنجیر جنایت‌هایشان، حکم اعدام برای بیش از سی نفر از جوانان معترضی است  که تحت فشار فقر و بیکاری و سرکوب به خیابان آمده بودند: بیش از سی نفر (زندانی سیاسی) در انتظار اعدام فقط به خاطر اعتراض. جوانانی که اگر سکوت کنیم و صدای دادخواهیشان نباشیم، اگر چشم‌هایمان را ببندیم و بگذریم به هزاران کشته‌ی این خاک خونین خواهند پیوست، خاکی که گروگان گرفته شده و خشمگین است، سرزمینی که با پشته‌ی کشته‌هایش رتبه اول اعدام را در جهان دارد.

کارزار «علیه تجاوز» را عمق ببخشیم زنان آزرم(آورد رهایی زنان و مردان)

«ناموس و شرف»، و «شرم و حیا» دو روی یک سکه‌‌اند و بستری را برای زن‌کشی از یک سو و تجاوز و تعرض به زنان و کودکان از دیگر سو فراهم می‌کنند. چه بسیار زنان و کودکانی که مورد تجاوز و تعرض قرار گرفته‌اند و بعد به اسم «ناموس و شرف» به قتل رسیده‌اند. جامعه‌ای که به آن‌ها «شرم و حیا» می‌آموزد خود به آن‌ها تجاوز می‌کند و خود به جرم «سبک‌سری» «بی‌شرمی» و هزاران برچسب دیگر جانشان را می‌گیرد.

جامعه‌ی مرد- سرمایه ‌- دین سالار به زنان و دختران از بدو تولد «شرم» از جنسیت و «شرم» از امیال جنسی را می‌آموزد تا آنان را  به عرصه‌ و نقش‌هایی محدود کند که برایشان مقرر کرده است: عرصه‌ی خانه، نقش همسری و مادری.  به کلامی دیگر یکی از علل اصلی تعرض و ایذاء زنان، عقب راندن آنان از عرصه‌ی اجتماعی و محدود کردن آن‌ها به عرصه‌ی خانه است که هم خواست اکثر مردان است که زنان را در عرصه‌ی اجتماعی رقیب خود می‌پندارند و هم خواست جامعه‌ی سرمایه‌داری برای تبدیل  زنان به بازتولید کنند‌ه‌ی  نیروی کار، راندن آنان به ارتش ذخیره و ارزان کار، بهره‌کشی چند لایه از آنان، و….

روسانا روساندا (1924-2020) نوشته :دیوید برودر برگردان: آزاده ارفع

روسانا روساندا»، که در یکشنبه (20 سپتامبر) در سن 96 سالگی درگذشت، پارتیزانی ضد فاشیست و از بنیانگذاران روزنامه «ایل مانیفستو»(il manifesto) بود. او که کمونیستی ثابت قدم تا آخرین لحظه زندگی بود اصرار داشت که چپ باید ازهویت خود دفاع کرده و به شکل تزلزل ناپذیری در جبهه استثمارشدگان و  ستمدیدگان باشد.

 «روسانا»عنوان کتاب خاطرات خود را که در سال 2005 انتشار یافت «دختری از قرن گذشته» نهاده بود.زبان نگارش كتاب»روساندا»، كه با عنوان «رفیقی از میلان» به انگلیسی انتشار یافت بازتاب سقوط سریع چپ ایتالیا به یک فاجعه تمام عیار بود. دوران با شکوه چپ ایتالیا نه تنها اکنون به گذشته تعلق داشت بلکه شخصیت «باشکوه» آن نیز تا حد زیادی توسط کمونیست های سابق زیر علامت سوال رفته بود.