خاستگاه‌های یکم ماه مه (روز جهانی کارگر)/ رزا لوکزامبورگ/ برگردان مهرداد امامی

بوده ام، هستم، خواهم بود!
ایده‌ی مسرت‌بخش استفاده از یک روز رسمی تعطیل به مثابه‌ی ابزاری برای کسب هشت ساعت کار روزانه نخست در استرالیا متولد شد. کارگران در استرالیا در سال 1856 تصمیم گرفتند که با همدیگر دست به سازماندهی روزی بدون کار بزنند که در آن به نشانه‌ی اعتراض و به نفع هشت ساعت کار روزانه، گرد هم جمع شوند و تفریح کنند. روز این جشن قرار بود که 21 آوریل باشد. در ابتدا کارگران استرالیا تمایل داشتند که این جشن را تنها برای سال 1856 برگزار کنند. اما این جشن ابتدایی چنان تأثیر و نفوذی بر توده‌های پرولتاریای استرالیا داشت که در آن‌ها روحی جدید دمید و موجب تکانی اساسی شد به طوری که تصمیم گرفته شد تا این جشن هر ساله برگزار شود.

بزرگداشت ١ ماه مه, روز جهانی کارگر ٢٠١٤ در دورتموند

بزرگداشت ١ ماه مه, روز جهانی کارگر ٢٠١٤ در دورتموند

روزی برای انقلاب در کار زنانهِ مراقبت- (Care Revolution)»الزا کوستر»- ترجمه آزاد و تلخیص از آزاده ارفع

در اول ماه مه امسال نیروهای چپ و نهادهای فمینیستی می خواستند علاوه بر مبارزه برای افزایش دستمزد مسئله کار مراقبت ونگهداری(Care) زنان را درمرکز توجه قرار دهند و از همین رو برای اولین بار روز اول ماه مه امسال را » روز کارهای غیر قابل رویت » نام گذاری کردند. روز اول ماه مه بطور معمول روز مبارزه کارگران و به طور مشخص مزد و حقوق بگیران است ولی کار درنظام سرمایه داری محدود به کار در ازای دریافت دستمزدو حقوق نبوده بلکه بسی فراتر از آن است و این آن واقعیتی است که جنبش جدید می خواهد آن را نشان دهد.» مراقبت از کودکان و بزرگسالان و پخت و پز و خانه داری و…» در شمار کارها ی نامرئی است که زنان در کنار کار نیمه وقت خارج از خانه انجام داده و از بابت آن دستمزدی دریافت نمی کنند. این کار ها معمولا در زبان انگلیسی با مفهوم (Care)( مراقبت ، پرستاری و نگهداری) تعریف می شوند.

پیام سندیکاهای فرانسه به زنان و مردان کارگر در ایران

چندین سال است که ما سازمان های سندیکائی فرانسوی س اف د ت، س ژ ت، اف اس او، سولیدر، او ان اس آ، مشترکاً از نبرد شما در دفاع از آزادی و حقوق تان حمایت می کنیم. ما بخوبی آگاهیم که شما تحت چه شرایطی، در زیر سرکوب شدید توسط دولت ایران، و در شرایط کار و زندگی بسیار سخت برای مردم ایران، مبارزه تان را به پیش می برید.

اول ماه مه «من نان میخواهم» بارکشی شبانه کودکان کارگران بتن ساز

روشنگری. تابلوی «من نان میخواهم» در دست این کودک است زیرا پدرش حق بیان ندارد، حق اعتصاب ندارد، حق تظاهرات ندارد، حق برگزاری مراسم اول ماه را ندارد… همه حقوق کارگر ایرانی توسط رژیمی لگدمال میشود که سی سال قبل نام کارگر را به «مستضعف» تغییر داد تا بتواند به نام طبقه محروم قدرت و ثروت را در انحصار خود در آورد.

ساختمان فروریخته ی رعنا و جهنمی که در انتظار ما است /زهره اسدپور

تا قانون خانواده برابر: در آخرین روزهای اپریل و در حالی که چندان زمانی تا اول ماه می‌، روز جهانی کارگر باقی نمانده بود، ساختمانی در داکا پایتخت بنگلادش فروریخت. ساختمانی ۸ طبقه که محل کار صد‌ها کارگر دوزنده بود. تا کنون حدود ۴۰۰ کارگر در این حادثه کشته شده‌اند و شمار آن‌ها که هنوز از زیر آوار بیرون نیامده‌اند و به ظن قوی زنده نمانده‌اند به صد‌ها نفر می‌رسد. ساختمان «رعنا» تنها یکی از ساختمان‌هایی بود که بار ۸۰ درصدی صادرات لباس‌های ارزان قیمت از کل صادرات بنگلادش را بر دوش می‌کشند. عمده ی کارگران دوزندهی بنگلادش زنان و کودکان هستند، زنانی که گفته می‌شود به خاطر «توانایی ذاتی»شان و داشتن «انگشتانی منعطف» نه تنها برای چرخ کاری که برای دست دوزی بخش‌های تجملی تر لباس‌ها مناسب ترند.

کانون مدافعان حقوق کارگر : در سوگ مرگ بيش از 300 كارگر در بنگلادش

انگار مرگ كارگران براي نظام سرمايه داري به امري عادي تبديل شده است و اين نظام ضدانساني دیگربراي مرگ كارگران حساسسيت چنداني ندارد. همگان شاهد بودند كه هم‌زمان با مرگ بيش از سيصد كارگر بر اثر سودطلبي سرمايه داري، انفجاري كوچك در يكي از ایالت‌های امريكا در رسانه هاي سرمايه داري چقدر سروصدا برپا كرد. اگر مرگ يك انسان براي سرمايه دران تا به این اندازه اهمیت دارد،‌ چرا مرگ بيش از سيصد انسان حساسيتي را برنمي انگيزد؟ حوادثي كه بارها تكرار مي شود.

اول ماه مه زیر آوار! /خسرو صادقی بروجنی

در آستانه‌ی اول ماه مه، روز جهانی كارگر، بیش از 300 كارگرِ تولید كننده‌ی پوشاك در پی بی‌توجهی كارفرمایشان در زیر ساختمانی هشت طبقه مدفون شدند و جان باختند. این واقعه در رسانه‌های جریان رسمی، واقعه‌ای محلی و در ارتباط با حوادث شغلی روایت می‌شود. در این روایت نه از جهانی‌سازیِ كار و سرمایه صحبتی به میان می‌آید، نه از ساختار تولید در شرکت‌های چندملیتی و جهانی‌شدن حرفی زده می‌شود و نه ‌نشانه‌ای است از مبانی نظری و مفاهیمی كه به شناخت ما در درک وقوع حوادثی از این دست یاری می‌کند.

زنان کارگر در چرخه خشونت خانه و کار / به مناسبت روز جهانی کارگر

زنان کارگر در چرخه خشونت خانه و کار / به مناسبت روزجهانی کارگر
آزاده دواچی
وارد کارگاه که می‌‌‌شوم چشمم می‌‌‌افتد به چهره‌‌‌ی مضطرب و پلک‌‌‌های ورم کرده‌‌‌اش. و دست‌‌‌هایی که دیگر ظریف نیستند، از کار زیاد از ریخت افتاده‌‌‌اند. صورتی نحیف و رنگ‌‌‌پریده که نگرانی در نگاهش موج می‌‌‌زند .

مشاغل زنانه و تعامل سرمایه داری و مردسالاری

مشاغل زنانه و تعامل سرمایه داری و مردسالاری
زهره اسدپور
نوشته ی حاضر تلاش کوچکی است در باره ی حضور زنان در مشاغل زنانه از منظر سوسیال فمینیستی.
تعریف نظری ـ ظهور سرمایه داری مقارن است با جدایی خانه از محل کار و تبدیل خانواده از واحد تولیدی به واحد مصرف. در این تعریف جایگاه اصلی «زنان» خانه عنوان می شود و مفهوم جدید «زن خانه دار» به عنوان زنی که وظایفی منطبق بر جنس بیولوژیک خود، که عبارت است از فرزند آوری و مراقبت و پرورش کودکان و انجام امور منزل برعهده دارد، همچون امری بدیهی و ضروری عرضه می شود.

پيام جمعی از دانشگاهيان جهان به کارگران ايران

پيام جمعی از دانشگاهيان جهان به کارگران ايران
نوام چامسکي، يروند آبراهيميان، جان هالوي، آصف بيات، اسلاوی ژيژک، سعيد رهنما، هايده مغيثي، حميد دباشی…
روز جهانی کارگر امسال نيز در حالی فرا می رسد که شما در زندان به سر می بريد. ما می دانيم که از ميان شما کمانگرهاجانشان را در راه دفاع از حرمت انسانی توده محروم فروشنده نيروی کار از دست داده اند و برخی از شما اسالوها، مددی ها،ابراهيم زاده ها، شهابی ها و ديگران با سخت ترين شرايط و به جرم دفاع ار حقوق پايه ای خود و همکارانتان اکنون ساليانی رادر زندان سپری کرده ايد

زنان و اول ماه مه

زنان و اول ماه مه
سیما ریاحی
به اول ماه مه، روز جهانی کارگر نزدیک می شویم. هر بار از «کارگر» سخنی به میان آورده می شود، فورأ کارگر مرد در ذهن نقش می بندد. در اینجا هم تبعیض جنسیتی خود به خود عمل می کند. این بر ما فعالان جنبش زنان است که با این فرهنگ تبعیض آمیز مبارزه کنیم. هر چند آمار رسمی حضور زنان در اشتغال بسیار پائین است، اما بخش بزرگی از کار زنان، در آمارها به حساب نمی آیند.

زنان کارگر و تبعیض جنسیتی

زنان کارگر و تبعیض جنسیتی
منافع زنان کارگر نه تنها جدا از منافع جنبش زنان نیست بلکه مبارزه زنان به ویژه زنان کارگر در پیوند تنگاتنگ با مبارزات آزادی خواهانه و ضد استبدادی کشور ما و در راستای مبارزه برای به عقب راندن ارتجاع و استبداد است . مبارزه ای که هم اکنون با شدت و وسعت بیشتری در منطقه ادامه دارد و از یاد نبریم که زنان مبارز ایران و جنبش آنان همواره الگوئی برای مبارزات حق طلبانه زنان در منطقه بوده و خواهد بود.

شبکه فیسبوک ۲۵ بهمن، روز کارگر را به عنوان روز فریاد ملت اعلام کرد

جهان زن ـ گروه فیسبوکی ۲۵ بهمن روز کارگر را بعنوان روز فریاد ملت و روز اعتراض اعلام کرد . ما ضمن حمایت از این اقدام، از همه زنان کارگر، و فعالان زن می خواهیم که با تمامی امکانات خود از تظاهرات و اعتراضات روز اول ماه مه حمایت کنند. باید متحد و یک پارچه به حاکمیت استبداد نشان دهیم که ما از خواست های بر حق خود یک گام به عقب نخواهیم نشست.
متن تصمیم گروه فیسبوک بیست و پنچم بهمن
آدرس فیسبوک بیست و پنجم بهمن
یازدهم اردیبهشت ماه مصادف با روز جهانی کارگر، روز فریاد ملت ایران است. روزی که ایرانیان سبز از هر قشر و طبقه ای، متخد، دست در دست هم می نهد تا علیه ظلم و بیداد مضاعف قیام کنند…ما این تصمیم را پس از بررسی ۲۰۰ نظر و بیش از ۳۰۰ ایمیل ارسالی از سوی اعضا شبکه مجازی ۲۵ بهمن گرفته ایم. امیدواریم شوراها و نهادهای کارگری و غیرکارگری از این تصمیم مردمی پشتیبانی کنند.