مارگارت تاچر: رهبر زنی علیه منافع عموم زنان!

جهان زن: مارگارت تاچر اولین نماینده موج نئولیبرالی سرمایه یا انقلاب محافظه کاری در قرن بیستم بود و از زمانی که در راس قدرت قرار گرفت این سیاست ها را بطور همه جانبه به اجرا گذاشت. مولفه های این سیاست عبارت بودند از : خصوصی کردن بنگاه های دولتی و سپردن آن ها به سرمایه داران خصوصی، پیاده کرده دولت رفاه پس از جنگ جهانی دوم از طریق کاهش عمیق خدمات عمومی و همچنین خصوصی و طبقاتی کردن هر چه بیشتر نظام بهداشت و درمان و آموزش . یک مولفه سیاست دیگر تاچر حمله به سندیکا ها و کاهش قدرت و نقش آنها در جامعه انگلستان بود که خود را در سرکوب اعتصاب معدن چیان انگلیس به خوبی بازتاب داد. تاچر همچنین در عرصه سیاست بین المللی موضع ارتجاعی آشکاری پی گرفت از جمله استقبال و قدردانی از پینوشه دیکتاتور خون آشام شیلی حمله و اشغال مال دیناس جزیره ایی که به آرژانتین تعلق داشت از طریق قوای نظامی انگلستان و پی گرفت سیاست های ضد کمونیستی ، ضد دموکراتیک در همه عرصه های سیاست خارجی .

او همچنین اصلاحات گورباچف در جامعه شوروی آن روز را مورد حمایت قرار داد زیرا بر آن بود که جامعه شوروی غیر قابل اصلاح است و با شروع اصلاحات گورباچف دیر یا زود فرو خواهد پاشید. سیاست تاچر بعدا از سال 1980 در آمریکا توسط ریگان نیز پی گرفته شد و به تدریج به سیاست حاکم همه کشورهای پیشرفته سرمایه داری مبدل شد. یکی از نتایج اصلاحات نئولیبرال در طول بیش از سه دهه افزایش شدید فاصله طبقاتی در کشورهای پیشرفته سرمایه داری و افزایش نقش سرمایه مالی در مجموعه اقتصاد جهانی سرمایه داری بود. همین امر پیش زمینه بحران سال 2008 بود که بزرگترین بحران تاریخ سرمایه داری بوده و علیرغم تمام تلاش های هماهنگ مراکز اصلی سرمایه داری ، بحران همچنان ادامه دارد. در واقع میراث تاچر چیزی جزء افزایش فاصله طبقاتی ، فقر زدگی هر چه بیشتر توده مردم حتی در کشورهای پیشرفته سرمایه داری ، نظامی گری ، جنگ و بحران نیست و جایگاه او در تاریخ معاصر سرمایه درای را نیز باید از همین نقطه نظر ارزیابی کرد.
مارگارت تاچر نمونه خوبی است که نشان می دهد مسئله مقابله با نابرابری زنان بیش و پیش از آنکه افزایش سهم زنان در قدرت سیاسی در نظام سرمایه داری باشد ، پایان دادن به این مناسبات است که زمینه ساز نابرابری های عمیق طبقاتی و از جمله مرد سالاری و پدرسالاری و تبعیض علیه زنان ا ست. دود سیاست های ارتجاعی و محافظه کارانه بانوی «آهنین » بیش از همه به چشم زنان ، مهاجرین و کارگران رفته است.