مجلس در پي تصويب طرح امنيت زنان؟!

جهان زن ـ در شرایطی که زنان و دختران جوان کشور از دست ماموران امر به معروف و نهی از منکر، گشت های منکراتی، چماق بدستان لباس شخصی، سربازان گمنام امام زمان، نیروهای امنیتی و انتظامی، در هیچ جای کشور، امنیت ندارند و حتی نمی توانند به راحتی در خیابان به همراه دوستان و فامیلشان قدم بزنند، عده ای در مجلس به فکر تهیه طرحی برای حفظ امنیت زنان افتاده اند. آن ها که خود «خفاشان شب» تربیت کرده و می کنند، حالا می خواهند امنیت زنان را تامین کنند. برای اطلاع این تلاش، خبری را در زیر می آوریم و سپس قطع نامه 1325 را می آوریم تا روشن شود از نظر سازمان ملل از چه طریقی می توان امنیت زنان را تامین کرد:
مجلس در پي تصويب طرح امنيت زنان
زهره الهيان، عضو فراكسيون زنان روز يكشنبه از ارائه اين طرح كلان امنيتي براي زنان توسط مجلس خبر داد كه قرار است ابعاد مختلف امنيت اجتماعي و خشونت خانگي عليه زنان را مورد بازبيني قرار دهد. وي به خبرگزاري مهر گفت كه جزئيات اين طرح هنوز روشن نيست اما قرار است اين طرح از ابعاد مختلف مانند فرهنگ‌سازي، حقوقي و حمايتي به موضوع امنيت زنان توجه كند. اين نماينده تهران هرچند تاكيد مي‌كند كه وضع امنيت زنان در جامعه مناسب است، اما مي‌گويد اين طرح برلزوم نهادينه شدن امنيت زنان تاكيد دارد.اين طرح خيلي زودتر بايد به مجلس ارائه مي‌شد، ضرورتي كه رئيس سابق شوراي فرهنگي ـ اجتماعي زنان نيز از آن سخن مي‌گويد. منيره نوبخت در گفتگو با جام‌جم تاكيد مي‌كند: خانم‌ها بايد امنيت داشته باشند و بتوانند حتي ساعت 2 نيمه‌شب در خيابان تردد كنند و كسي حق و امكان ايجاد مزاحمت برايشان نداشته باشد. وي ابراز اميدواري مي‌كند كه روزي تعرض به زنان به جرمي سنگين تبديل شود تا كسي نتواند براي آنان مزاحمت ايجاد كند.

نگاهی به قطعنامه ۱۳۲۵
سپیده دارمی – کارشناس مطالعات اجتماعی
اندیشکده روابط بین الملل – قطعنامه ۱۳۲۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد زنان و طلح و امنیت آنان به اتفاق آرا در ۳۱ اکتبر سال ۲۰۰۰ به اتفاق به تصویب رسید که با هدف ترویج برابری جنسیتی و حمایت از دختران و زنان در چارچوب ایجاد صلح می باشد. اهداف این قطعنامه از این قرار است:

۱. افزایش تعداد زنان شرکت کننده در صلح بین المللی ، حمایت و امنیت زنان و ایجاد صلح در مناطقی که مخالفت و زور علیه آنان وجود دارد.
۲. اطمینان از مشارکت برابر زنان در نهادها و تصمیم گیری فرایند های صلح.
۳. افزایش و تقویت حمایت از زنان در چارچوب قوانین انسان دوستانه و حقوق بشر و نیازهای خاص آنان در طول مخالفت ها و خشونت ها می باشد.
۴. نگاه جنسیتی یکپارچه و برابر در صلح، امنیت و عملیات بشردوستانه.

در این قطعنامه آنچه سازمان ملل متحد و کشورهای عضو آن نیاز دارند ، پاسداری از صلح و ترکیب و ترویج مشارکت کامل زنان است و همه تلاش ها برای حفظ و ارتقا صلح و امنیت مشخص شده است.در این قطعنامه تاریخی تجارب زندگی زنان در تمام چرخه مخالفت ها و خشونت ها به رسمیت شناخته شده اند به این ترتیب این قطعنامه ، خواستار افزایش مشارکت زنان در همه مکانیزم ها برای پیشگیری ، مدیریت و حل و فصل اختلافات و توجه به نیازهای ویژه زنان و دختران می باشد.

اینکه زنان و دختران از مضرات خاص تضاد رنج می برند را نمی توان انکار کرد.زنان دختران بر اساس جنسیتشان مورد خشونت واقع شده اند که این مشخصه وحشتناک تری از تمام خشونت های اخیر به عنوان شکلی از شکنجه ، روشی برای تحقیر آنان و یا گسترش وحشت و نا امیدی نسبت به آنان است. سازمان های حقوق بشر و بشردوستانه گزارشانی از خشونت د افغانستان، بروندی ، چاد، کلمبیا، ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو ، لیبریا، پرو، رواندا، سیرالئون ، سودان ، چچن، فدرال روسیه ، اوگاندا و جمهوری سابق یوگسلاوی را گزارش دادند. به خاطر چنین درگیری هایی که عواقب مخربی برای زنان و دختران دارد ، تلاش برای ایجاد صلح و پیشگیری و برگشت از خشونت باید نقش زنان را در نظر گرفت. پروسه صلح می تواند نقطه آغازی برای پاسخگویی به آنان و جبران خشونت ها و مخالفت ها علیه آنان باشد. در واقع فرایند صلح می تواند از خشونت های آینده پیشگیری کند .

پژوهش و تجربه بسیاری از کشورها که دیدگاه های خود را در مورد عناصر اصلی و موثر در فرایند صلح بیان کردند از این قرار است:

۱. زنان باید در تدوین برنامه و اجرای قوانین حکومتی ، جنسیتی حاضر باشند .
۲. تبعیض در دسترسی به عدالت باید زمینه ای باشد برای مفروضات مربوط به طراحی پس از درگیری مکانیزم های حل اختلافات که باید بر آن غلبه کرد.
۳. تجزیه و تحلیل نقش مبتنی بر تبعیض جنسی در علل درگیری های مصلحانه.
۴. تجزیه و تحلیل روش خاصی که در آن زد و خورد و خشونت و مخالفت بر علیه زنان و دختران به عنوان شهروند .
۵. توافق صلح باید در مقابل سیاست معنی داری از جمله مشارکت برای زنان باشد.
۶. قانون حاکمیت باید قانونی متعهد برای ایجاد مسئولیت پذیری در قبال جنایات علیه زنان و مکانیزم هایی برای حفاظت از ایمنی و شان و منزلت زنان قربانی و شهود در یک روند قضایی باشد.
۷. پرداخت غرامت باید غیر قابل تبعیض آمیز باشد . به خصوص اقتباس منافع زنان به نیازها و اولویت ها نابرابری های ساختار سیاسی که شکل منفی زندگی زنان و دختران می باشد.
۸. هر فرایند صلح باید فرایندی را برای زنان از جمله تجاربی در تاریخ را فراهم کند.
بسیاری از این موارد ذکر شده ، بخشی از تعهدات بین المللی حقوق بشر است که توسط دولت ها برای از بین بردن تمام اشکال تبعیض علیه زنان و دختران انجام شده است. همچنین توجه بین المللی در از میان بردن مخلفت ها را در مناطقی که از این امر نادیده گرفته شده است را تسهیل می کند.
از قطعنامه ۱۳۲۵ به بعد ، تا به امروز ۱۶ کشور برنامه های فعالیت ملی رادر اجرای قطعنامه ایجاد کردند. آن کشورها شامل : اتریش ، بلژیک ، شیلی، ساحل عاج، دانمارک، فنلاند، ایسلند، لیبریا، نروژ ، پرتقال ، اسپانیا، سوئد، سویس، هلند، اوگاندا و بریتانیا می باشد.
شبکه زنان ایران