شکوه و عظمت مراسم سیمین بهبهانی- پیروزی برای زنان ایرانی

مدرسه فمینیستی: سرانجام، پیکر سیمین بهبهانی بانوی غزل ایران، همراه بدرقه هزاران نفر از هموطنان اش، باشکوه و احترام، در تالار وحدت تشییع و در آرامگاه خانوادگی خود، به خاک سپرده شد. آوای «سیمین بهبهانی / در قلب ما می مانی»، ترنم شعارآهنگی بود که از همان روزهای نخستین بستری شدن سیمین بهبهانی در بیمارستان پارس، ورد زبان بسیاری از ما ایرانیان شده بودو در مراسم تشیع پیکرش در تالار وحدت نیز با قدرت و جسارت بیشتری، به بانگ بلند ـ از ته دل همه ما ـ بازتاب یافت.

سیمین بهبهانی به عنوان یکی از مفاخر ملی مان، در روز جمعه 31 مرداد 1393 از تالار وحدت که یکی از مکان های مهم فرهنگی و هنری پایتخت ایران است از سوی دوستداران اش بدرقه شد. هر چند هیچ گاه نگذاشته بودند که سیمین بهبهانی در زمان حیات اش شب شعری در تالار وحدت برگزار کند اما بالاخره حرمت قلم و نفوذ غزل سیمین سبب شد که برخی سر تعظیم بر جایگاه و محبوبیت بانوی غزل ایران فرود بیاورند و دوستداران سیمین بهبهانی بتوانند پیکر پاکش را از مکانی عمومی یعنی تالار وحدت تشییع کنند. این پیروزی کمی نبود برای او، و برای همه ما که قلب مان را در این روزهای واپسین حیات اش به او سپرده بودیم.

خیابان‌خوابی دختر دانشجوی خوابگاهی!من ماندم و خیابان های تهران و صدای بوق و ترمز ماشین ها

این‌ جملات بخشی از سخنان دختر دانشجوی خوابگاهی است که به علت دیررسیدن به خوابگاه، مسئول خوابگاه به وی اجازه ورود نداده بود و …
«وقتی مطمئن شدم دری برای من باز نخواهد شد به فکر دوستان و آشنایان افتادم، هیچکس در آن شب نبود، تنها من ماندم و خیابان های تهران و صدای بوق و ترمز ماشین ها. ساعت 2 نیمه شب شده بود و هیچ جایی نداشتم و باید به دنبال سرپناهی امن برای این شب می گشتم. مهمانسراها راهم نمی دادند و به سالن ترمینال پناه بردم و تا خود صبح روی صندلی با چشمانی خیره به کفش های مسافران شب را صبح کردم.»

فرمانده یگان ویژه: راه اندازی واحد ضداغتشاش زنان در تهران

* کار اطلاعاتی، بازجویی و تخلیه محل تجمع اعتراضات اجتماعی بانوان (مثلا تجمع تعدادی از کارکنان زن فلان شرکت به دلیل عدم پرداخت حقوق) از عمده فعالیت‌های پلیس‌ افتخاری است. در تهران واحد ضد اغتشاش زنان راه اندازی شده که عمده افراد تشکیل‌دهنده این یگان، افتخاری ولی اعضای اصلی از کادر نیروی انتظامی هستند.

به اعتراف مولاوردی : ما شاهد زنانه شدن فقر در خانواده ها هستیم

به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی معاونت امور زنان و خانواده، «شهیندخت مولاوردی» روز یکشنبه به مناسبت هفته دولت در گفت و گو با رادیو ایران افزود: ایجاد تعادل و توازن در زندگی زنان خانه دار بسیار سخت است و اگر شرایط آن پیش نیاید، رو به روشدن با آن کار آسانی نخواهد بود.

وی اظهار داشت: در اوایل مسوولیتم فشار بسیاری بر من وارد شد، اما همراهی خانواده در این راه موثر بود، معترفم فشار مضاعفی را زنان شاغل تحمل می کنند و قطعا اگر تسهیلات دولت و دستگاه های مربوطه نباشد، نخواهند توانست به راحتی به فعالیت های خود ادامه دهند.

بدن رها شده زن در میدان جنگ، تاریخ تجاوز و روند حقوقی حمایت از قربانیان (بخش دوم)*بیان عزیزی

بیدارزنی:فاجعه یوگسلاوی ١٩٩٢، آغاز جرم نگاری تجاوز جنسی
جنگ بوسنی که از سال ١٩٩٢ آغاز و در سال ١٩٩۵ با امضای قرارداد «دیتون» به پایان رسید، بیشترین آسیب را بر کودکان و زنان بوسنیایی وارد کرد تا پایان جنگ بیش از ٨ هزار مسلمان به قتل رسیدند و بیش از ٣٠٠ هزار غیرنظامی کشته و هزاران زن مورد تجاوز قرار گرفتند. زمانی که مسلمانان بوسنیایی خواستار جدایی از یوگسلاوی سابق شدند صربهای ساکن بوسنی با این اقدام مخالفت کرده و به سرکوب مسلمانان پرداختند. این حادثه یکی از فجیع ترین حوادث تاریخی به شمار می رود که به نسل کشی، قتل عام و کشتار گروهی مسلمانان انجامید .

بدن رها شده زن در میدان جنگ، تاریخ تجاوز و روند حقوقی حمایت از قربانیان(بخش نخست)*بیان عزیزی

بیدارزنی:مقدمه: خشونت جنسی و به ویژه تجاوز در زمان جنگ یا مخاصمات مسلحانه تنها ارضای جنسی تجاوزگر نیست بلکه نشانه ای از پیروزی و فتح است و انتقام از طرف مقابل در این درگیری، تجاوز یک تاکتیک جنگی است و شاید آخرین قدم جنگ برای تخریب و در هم ریختن غرور و شرافت دشمن. در بسیاری از فرهنگ ‌ها از تجاوز به عنوان سلاح جنگی و ابزاری برای تنبیه استفاده می‌ شده است. در فرهنگ نظامی این باور وجود داشت که وقتی سرباز پیروز قدم به سرزمین شکست خورده می گذارد و بعد از کشتن مردان به زنان آنها تجاوز می کند در واقع شرافت و مردانگی آنها را حتا پس از مرگ می‌ گیرد و قربانی زن که نماینده یک ملت، قوم، دین و فرهنگ و زبان است دیگر نمی‌تواند مانند گذشته زندگی کند. تن زن رها می شود با لکه ننگی بر دامن و در بسیاری از اوقات(نطفه حرامی) در شکم. این تجاوز آثار بسیار مخرب جسمی و روحی بر قربانی می گذارد و نه تنها فرد بلکه خانواده و جامعه را نیز در هم می شکند.