«حداقل دستمزد کارگران» و چند نکته در باره راه های پیشروی مبارزه برای افزایش دستمزد مریم محسنی

zanan karrدر شرایطی در رابطه دستمزد کارگری بحث می کنیم ، که بحران فزاینده اقتصادی چهره کریه خود را در بالارفتن قیمت کالاهای ضروری مردم، بالا رفتن نرخ بیکاری و فلاکت گسترده ، به‌ نمایش گذاشته و بسیاری از خانواده‌ها و اقشار آسیب پذیر را از چرخه‌های اجتماعی خارج کرده است. ابعاد وضعیت دشوار معیشتی کارگران در ایران به حدی است که مسوولان و وابستگان حکومتی هم مجبور به اعتراف شده اند. مثلا حسین کمالی درباره ی اوضاع فاجعه بار معیشتی کارگران در ایران می گوید: «کارگران در چنین اوضاع اقتصادی و با وجود چنین مشکلات معیشتی در واقع زندگی نمیکنند، بلکه تنها زنده اند و دستمزد و قدرت خرید آنان پیوسته در حال کاهش است». وی اعتراف میکند که : «اگر چه در کل جهان شکاف طبقاتی و فاصله ی بین » غنی » و » ضعیف ( فاصله طبقاتی ) در حال افزایش است، اما شرایط برای کارگران در ایران از سایر نقاط دنیا وخیم تر و بدتر است.». و یا خبرگزاری مهر، ۶ اسفندماه ۱۳۹۴، با اشاره به ‌اعلام وزیر کار درباره «توزیعِ بسته امنیت غذایی نوروزی در بین اقشار نیازمند»، نوشت: «دولت معتقد است با وجود پایین بودن درآمد کارگران، اما آن‌ها را نمی‌توان در گروه‌های مدنظر دولت در واگذاری بسته‌های امنیت غذایی قرار داد و امروز در کشور گروه‌هایی را داریم که اوضاعی به‌مراتب بدتر از کارگران دارند.».
ادامهٔ نوشته